Zonnegroet een kindermeditatie

Op mijn werk heb ik een kinderyoga lesje voorbereid. We gaan de zonnegroet doen, want het lijkt me leuk om eens iets met in elkaar overvloeiende bewegingen met ze te proberen. Ook wil ik een meditatie met ze doen. Gewoon omdat het me nuttig voor ze lijkt om terug in jezelf te kunnen keren.

Alleen heb ik geen meditatie over de zon gevonden en dat leek me nu net zo leuk. Als de les begint en ik verteld heb dat we de zonnegroet gaan doen vraag ik ze wat voor een meditatie ze willen doen. Ze mogen kiezen uit Marry Poppins of eentje over de zon. Dat laatste was natuurlijk bluf. Ik heb geen meditatie over de zon. De kinderen stemmen allemaal voor de zon.

Nu ben ik de Sjaak. Ik kan nu niet aankomen met dat die meditatie helemaal niet bestaat. Dat ik die nog moet verzinnen. En dat ik eigenlijk helemaal niet zo zeker weet of ik dat wel kan.

"Maak jezelf maar heel stil" begin ik met een onvaste stem. "En terwijl je daar zo ligt en je helemaal stil bent doe je langzaam je ogen dicht". Ik haal diep adem, de kinderen liggen met gesloten ogen en luisteren gespannen naar wat er komen gaat. Maar ik weet evenmin als zij wat er komen gaat.

"Als je ogen dicht ben stel je jezelf voor dat je een zonnetje bent, om je heen zweven gezellig wolkjes heen en weer. Je hoort ze gezellig kletsen. Luister maar goed. Waar hebben ze het over? Na een tijdje luisteren hoor je ook andere geluiden. Je hoort vogels, plagend kietel je ze met je stralen. De vogels zingen een mooi lied voor je. Je stuurt ja stralen verder naar beneden, steeds verder, en verder. Totdat ze op aarde aan komen. Je ziet huizen, grote mensen, kleine mensen, een zwembadje waar kinderen gezellig aan het spetteren zijn. Tuinen waar mensen aan het bbq'en zijn.Speeltuinen waar lekker geschommeld wordt. En iedereen is blij omdat jij zo lekker aan het schijnen en het stralen bent. Daar wordt je zelf ook heel erg blij van. En je doet nog harder je best om te stralen. Je straalt naar binnen door de ramen van de huizen. Je kunt de mensen in de huizen zien. Wat zijn ze aan het doen? Merken ze dat jij aan het stralen bent? Hoe reageren ze daarop? Kijk maar een tijdje naar de mensen en de dieren op aarde. Luister maar naar hun geluiden. Aan alles komt een einde. Zo ook aan deze dag. Langzaam neem je afscheid. Als je wilt mag je je vingers en je tenen weer bewegen. Rek je maar een lekker uit. En zeg dan tegen jezelf Ik BEN HET STRALENDE MIDDELPUNT, IK BEN HET STRALENDE MIDDELPUNT."

Waar ik het vandaan haal weet ik niet. Maar de woorden lijken te komen alsof ze er altijd al waren. De kinderen reageren dol enthousiast. En vertellen over de feestjes die ze gezien hebben, en de mensen in hun huizen die ze in hun gezicht schenen terwijl ze aan het computeren waren, of o de wc zaten.

Kennelijk is het minder moeilijk dan ik dacht om zelf een meditatie voor kinderen te verzinnen.

En uhhhhh, ook jij bent een stralend middelpunt. Niet vergeten hoor!