vrijdag 25 april 2014

Vrouwelijkheid

Er werd mij gevraagd waarom ik stelde dat iedere vrouw eigenlijk wel een godinnencursus zou kunnen gebruiken. Nu wil ik dat best nuanceren, want ik denk niet dat iedere vrouw iets met godinnen kan. Er is hier in het westen nu eenmaal een beeld van 1 mannelijke god, ergens ver weg op een wolkje. Als je daar in gelooft kan ik me voorstellen dat het wel heel erg ver van je bed show is om te geloven in een heel scala aan godinnen met allemaal zo hun unieke eigenschappen.

Toch denk ik dat het goed is om al die unieke eigenschappen van jezelf eens te onderzoeken. Hoe ben je als je jaloers bent? Of als je boos bent? Als je zorgzaam bent? En als je sensueel bent? Hoe ben je als je je sexy voelt? Of juist als je je heel erg onaantrekkelijk voelt.

Het is fijn om te dansen, en je vrij te kunnen bewegen zonder dat er een oordeel aan vast zit. Het is ook fijn om te praten over dingen die belangrijk zijn met vrouwen van diverse leeftijden en achtergronden. Het helpt je om je referentiekader te verbreden. Van de cursus die ik volgde was ik de jongste deelnemer. Maar zoals die vrouwen oud geworden zijn, of nog steeds aan het worden zijn, zo wil ik dat ook wel. Stuk voor stuk waren het vrouwen die volop in het leven staan. Die werken, reizen, al dan niet moeder geworden zijn, zorgen, dansen, flirten, giebelen, dansen, kortom leven.

En ja, haren zijn grijs geworden en worden nu geverfd in wilde kleuren, en ja er zit weleens ergens een rimpel of een vetrol. Maar het zijn stuk voor stuk echte vrouwen. Met echte verhalen. En echte ervaringen. Die ervaringen delen, ook over onderwerpen als menstruatie, seksualiteit en overgang hebben volgens mij een meerwaarde, voor ieder meisje, wat je achtergrond ook is.

In een van de docu's van Sunny Bersman zie je een groepje vrouwen in een badhuis. Zij zien elkaar naakt. Epileren elkaars lichamen, en gaan zoveel vrijer met elkaar om dan wij hier in het wilde westen. Want hier mag je alleen half naakt zijn als je jong en mooi bent, daarna wordt je geacht alles te verstoppen onder vele lagen kleding. Omdat niemand er meer op zit te wachten een oude vrouw in rimpelvel te zien. Dat vinden we vies en ongehoord. En dat vind ik best een beetje vreemd. Want om maar met Shappo te spreken "Schoonheid duurt een oogopslag, maar goedheid duurt eeuwig".

Ik denk dat we een raar beeld van een lichaam krijgen doordat we niet precies meer weten wat vrouwelijkheid (of mannelijkheid, het is mij om het even) nu precies is. Er is een beeld dat gefotoshopt, bijgeknipt en opgepompt is. Echt contact met echte mensen die geen schaar, siliconen of botox in hun lijf hebben gezet lijken me daarbij helpen. Een godinnencursus bied die voorwaarden. Maar ik kan me voorstellen dat andere vrouwengroepen (of mannen groepen, laten we daar vanaf zijn) eenzelfde functie kunnen hebben. Experimenten met de godin in jou, jouw vrouwelijkheid, en hoe die overeind blijft staan in tal van situaties, dat lijkt mij alleen maar nuttig om te doen. En wat vrouwelijkheid dan precies voor jou is, dat is aan jou. Ik wil je niet in een rolpatroon van rokjes, hakjes en make-up duwen. Maar het een keertje uitproberen, dat kan, denk ik, geen kwaad!

1 opmerking:

  1. Een hele blog in reactie op mijn vraag. Dankjewel Laura! En niet zomaar een blog, een blog die weldegelijk gelezen zou moeten worden door veel vrouwen (en/of mannen) omdat we onze vrouwelijkheid zo snel vergeten in deze huidige tijden. Knap geschreven!

    BeantwoordenVerwijderen