"Ik moet je iets bekennen", fluisterd hij, terwijl hij een wit kopje ophoud.
Alert door zijn serieuze toon kijk ik naar hem op, ik ben een en al aandacht als ik het kopje aanpak.
"Ik heb geen koffie", zegt hij tenslotte.
Opgelucht schiet ik in de lach, de alarmbellen gingen voor niets af, hij lust, net als ik, geen koffie. Weer iets voor op ons lijstje van gemeenschappelijkheden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten