Een wit kopje

Yoeke Nagel schreef het boekje 99 witte kopjes op een tafel. Nu heb ik het boekje nog nooit gelezen maar ik geloof dat het gaat om 99 manieren om op te schrijven dat er een wit kopje op tafel staat. Want het maakt nogal uit wie het kopje vind, waarom het er staat of hoe het daar terecht is gekomen.

Leuk en aardig dacht ik, maar eerst zien dan geloven. Dus begon ik te schrijven over een wit kopje, in rap tempo volgde er nog drie verhaaltjes over witte kopjes. Kennelijk zit er dus meer in een wit kopje dan ik gedacht had. De eerste vier weken zul je op woensdag dus een wit kopjes verhaal van mij vinden.

Vanmorgen ben ik gaan werken, toen ik terug kwam stond er een enkel wit kopje op de tafel. Het valt me nu pas op hoe lelijk dat hotel servies is. Juist omdat het zo onuitgesproken is, zo aan iedereen zijn smaak moet voldoen dat het niet anders dan smakeloos kan zijn. Als ik in de kast kijk zie ik dat haar helft leeg is. Ze is echt weg. De afgelopen maand is als een droom voorbij gegaan. Nu ben ik weer alleen, in dat verdomde Griekenland. Waarom wilde ik hier ook alweer zo graag zijn? Ze heeft haar stoel niet aangeschoven, niets voor haar. Ik ga erop zitten alsof ik haar ben, en druk het witte kopje waaruit zij enkele uren geleden haar thee dronk tegen mijn lippen aan. Een koude siddering gaat door mijn lichaam. Vanavond zal ze weer bellen.