donderdag 22 december 2011

Over dwarrelende druppels en wintervachten

Druppels dwarrelen 
Als parels
Over mijn blote huid

Ik wil 
Vandaag niets
Anders dragen dan parels

Of misschien
Wat zwoel rood
Op de lippen

Intens zwart
voor die mysterieuze
oogopslag

Maar zeker niet de jeans
Zeker niet de trui
Zeker niet de dikke sokken

Die wintervacht
Ik ben hem nu al zat
Het zomert in mij

donderdag 8 december 2011

Onthechten

Deze week van mijn Boeddha in 5 weken project stond in het teken van onthechten. Je hoefde niet direct grote hechtingen aan te pakken zoals roken, eten of drinken maar mocht met kleine hechtingen beginnen. Zoals bijvoorbeeld eens een aflevering van je favoriete soap over te slaan. Nu ja dat is niet zo heel moeilijk, ik volg geen soaps en ik heb ook geen verslaving aan roken, eten of drinken, dus daar hoef ik ook al niet aan te beginnen.

Waar hecht ik me dan wel aan? Thee, opperde Visje, maar als er geen thee is drink ik net zo lief een glaasje water. Misschien mijn smartphone? Hoewel het internet op mijn smartphone al steeds vaker uit staat. Internet in het algemeen dan? Tja, maar valt dat niet onder grote hechtingen? Te groot om helemaal mee te stoppen in ieder geval. Bovendien heb ik dat al eens een week met succes geprobeerd.

Ieder dag bedacht ik weer iets dat ik best een dagje kon missen, en iedere dag ging het me met gemak af. Zo heel erg gehecht ben ik kennelijk niet aan vaste rituelen. Zelfs het beoefenen van Yoga en Meditatie waar ik sinds dit project weer mee begonnen ben kan ik een dagje over slaan.

Maar toen gebeurde het, ik verloor mijn etui. Mijn groene etui met vrolijke bloem erop was nergens meer te vinden. Niet thuis, niet op mijn ene werk, niet op mijn andere werk. Natuurlijk vind ik het niet erg, sprak ik stoer. Nee hoor helemaal niet, er zitten alleen maar pennen in. Ja, wel mijn stabilo pennen, en die enne gebloemde vulpen, dat wel. Maar het is maar materie, ik koop wel nieuwe. Oei, vind ik die zwaanvormige puntenslijper uit dat ene hippe winkeltje waar ik ooit met Visje was nog wel terug? Oh, en mijn gummen, die in dat schattige mini etuitje, die ik met de Gesprekspartner kocht, die waren ook zo leuk, tja die collectie bestaat vast niet meer Nu heb ik niet meer hetzelfde Hello Kitty potlood als Shopvriendin. En de etui zelf, maar een goedkoop Hema dingetje, maar weet je hoe snel het assortiment daar veranderd? Die vind ik nooit meer terug. Nu ja, ik hoop maar dat mijn spulletjes gevonden worden door een kind dat er erg gelukkig mee is, maar ik zal ze best een beetje missen. En toen ik die gedachten dacht besefte ik me dat ik het meest van alles gehecht ben aan mijn spulletjes. (mensen waar ik me ook nogal snel aan hecht laat ik hier even buiten). Misschien is voor mij de grootste oefening niet een gewoonte overslaan, maar iets waaraan ik gehecht ben weg te geven. Gewoon zomaar omdat iemand anders het ook graag ziet.

Ik had toen ik aan dit project begon niet gedacht dat ik zoveel lessen zou leren. Het is bijna jammer dat ik nog maar een week te gaan heb.