Trots liet ze het resultaat aan haar vader zien. Die als enige reactie gaf "Als het geen dodelijk wapen in de handen van mijn zoon zou zijn, dan zou ik er een met hem gaan maken. Echt een super leuke activiteit voor een vader en zijn zoon".
Ik stond erbij, keek ernaar, en kon niet anders dan reageren. Misschien omdat ik net Brave had gezien. Misschien omdat ik ook een vader heb die bij gebrek aan een zoon dat soort dingen maar met de buurjongen ging doen, terwijl ik toch ook voorhanden was.
"Maar uw dochter heeft deze gemaakt, misschien is het ook een leuke activiteit om met haar te doen?", hoorde ik mijn eigen onvaste stem zeggen. "Ja", zei de vader, "maar ook met mijn zoon". En misschien ligt het aan mij dat ik hoorde, ja, maar vooral met mijn zoon.
Dat onderscheid tussen jongens en meisjes soms hé! Daar heb ik gelukkig nooit last van gehad. Mijn vader nam me gewoon mee op sleeptouw, ook naar de karateles. Mijn broer scheelde nochtans amper een jaar met mij maar nooit of te nooit heeft mijn vader daarin een verschil gemaakt. Zo jammer voor dat meisje, en jou... en je vader. Hij weet niet wat hij gemist heeft @->--
BeantwoordenVerwijderenIk kom uit een meisjes gezin, misschien dat dat het verschil maakt, Ik zou het eigenlijk eens aan mijn vader moeten vragen. Vrees dat hij dit blog niet leest :)
BeantwoordenVerwijderen