zondag 30 juni 2013

Interview over homoseksualiteit

Ah gossie, kwam een interview met mij tegen van 5 jaar geleden. Gaat over homoseksualiteit en jongeren in Rotterdam, maar vooral over mij. #lief

Was voor de What about! een tijdschriftje dat een keer per jaar voor Rotterdamse jongeren word gemaakt.


Interview met Laura 25 jaar

Wanneer kwam je erachter dat je homoseksuele gevoelens had?
Ik kwam erachter toen ik ongeveer 13 jaar was. Ik was een boek aan het lezen waarin ik me heel erg identificeerde met de hoofdpersoon. Later kwam ik erachter dat de hoofdpersoon lesbisch was.

Hoe heb je dit ervaren?
Toen ik er langzaam achter kwam dat ik me aangetrokken voelde tot meisjes, was dat een verwarrende periode voor mij. Ik heb veel in mijn dagboek geschreven, vragen als: “heeft iedereen dit?” “Zal ik nooit verliefd worden op jongens?” waren vragen die ik me stelde.

Heb je ontkend dat je deze gevoelens had?
Nee, ik heb niet ontkend dat ik deze gevoelens had. Wel vroeg ik me af hoe het verder moest als ik niet met een man zou gaan leven. Kon ik dan ooit wel een gezin starten?

Voelde jij je schuldig dat omdat je homoseksuele gevoelens had?
Nee, hoor ik voelde me niet schuldig.

Aan wie heb je het als eerste verteld?
Ik heb het eerst aan twee vrienden verteld waarvan ik het vermoeden had dat zij ook homoseksuele gevoelens hadden.
Het was heel spannend om het te vertellen, maar uiteindelijk vond ik het fijn dat ik het nu tegen iemand kon vertellen. Ik was toen ongeveer 17 jaar.

Weten je ouders dat je lesbisch bent?
Ja, mijn ouders heb ik het ook verteld. Ik merkte aan mijn moeder dat zij al een vermoeden had. Mijn moeder maakte soms al dubbelzinnige opmerkingen, als er bv werd gezegd ”Laura, wanneer kom jij nu met een vriendje thuis? Dan zei mijn moeder “misschien komt ze wel nooit met een vriendje thuis...”.
Ik vond het wel heel eng om het tegen mijn ouders te vertellen, maar uiteindelijk viel het hartstikke mee. Ook mijn twee zusjes reageerde er heel relaxed op.

(nog even een notitie 5 jaar later, mijn moeder was heel relaxed, mijn vader gooide me op dat moment het liefst het huis uit, gelukkig heeft mijn moeder dat kunnen voorkomen)

Heb je nu een vriendin?
Ik heb net een relatie van 4 jaar achter de rug.

Was dit je eerste relatie?
Nee, ik heb al meer relaties gehad.

Ken je veel mensen die homoseksuele gevoelens hebben?
Ja, ik ken veel mensen die homoseksuele gevoelens hebben.

Wat heeft jou geholpen toen nog niemand het wist?
Ik heb in die tijd veel op het internet,op bijvoorbeeld het forum van *Experszo (www.expreszo.nl) met mensen gechat.
Dit heeft me heel erg geholpen. Hier zaten veel mensen met dezelfde vragen als ik, dus was er veel herkenbaar voor mij. Ook schreven mensen op dit forum die het homo of lesbi zijn al lang hadden geaccepteerd: zij schreven gewoon leuke dingen over wat hen allemaal bezig hield. Dit relativeerde ook heel erg voor mij.

Heb je nog tips of adviezen voor mensen die er net achter komen dat ze homo of lesbi zijn?
Zoek mensen op met wie je erover kunt praten! Dat lucht vaak heel erg op.
En bedenk dat je best mag experimenteren! Hier is niks geks aan en het kan je alleen maar helpen om erachter te komen hoe het precies met jouw gevoelens zit.

*Experszo is een homo jongerentijdschrift die ook een website hebben met een forum.

woensdag 26 juni 2013

10 doe het zelf tips voor een groenere wereld

Gisteren had ik bezoek van een meisje dat ik alleen van Facebook ken. Ik had mijn orakelkaarten voor haar geraadpleegd. En zij had bamboe (voor een insectenhotel) en dropplantjes voor mij in ruil. Omdat ze ook een roodkapjekapje voor me gaat maken heb ik voor de plantjes maar andere plantjes in ruil gegeven. Ruilen is leuk, maar het moet wel een beetje in verhouding met elkaar blijven staan.

En ja, ook voor lezers van dit blog wil ik best mijn orakelkaarten raadplegen in ruil voor iets dat in een enveloppe past :) Dus mocht je een vraag hebben mail mij even op mis.laura.artemis@gmail.com. (dit omdat hier eerder naar werd gevraagd) Andere fan mail mag natuurlijk ook naar dat adres.

Omdat het Facebook meisje en ik elkaar verder niet zo heel goed kennen ging het gesprek al snel over op dingen die we allebei interessant vinden, zoals insectenhotels, het redden van bijen en vegetarisch eten. Aangezien ik nog net niet donkergroen ben hier tien eenvoudige tips voor de licht(er)groene mensen onder ons, of mensen die graag wat groener zouden willen zijn!

1 Eet eens wat vaker vegetarisch
Het idee dat je helemaal vega moet zijn om groen te zijn is achterhaald, de flexitarier is in opkomst. Je hoeft niet 24/7 bezig te zijn met het verbeteren van de wereld om een verschil te kunnen maken. Laat gewoon eens een keer per week vis of vlees uit je maaltijd om mee te beginnen.

2 Plak een "ja/nee" of een "nee/nee" sticker op je brievenbus
Ik heb al jaren een "nee/nee" sticker en denk er eigenlijk niet meer over na hoeveel onnodige reclame zooi daardoor nooit mijn brievenbus bereikt. Een kleine moeite met een grote impact.

3 Neem je eigen boodschappentassen mee als je boodschappen doet
Dat scheelt echt een heleboel plastic zakjes. Bovendien zien ze er vaak ook nog veel leuker uit dan de saaie supermarkt tassen. Ik heb zelf hele vrolijke met stippen. Want dingen met stippen zijn leuker, dat weten we allemaal!

4 Kook afgepaste porties, of vries eten in, maar gooi geen eten weg!
Het verbouwen en vervoeren van eten kost nogal wat energie, het is zonde als dat in de prullenbak beland. Ga dus zuinig om met eten. Ik koop in de supermarkt ook vaak afgeprijsde artikelen om ze te redden uit de prullenbak. Het vergt wat koelkast management.Maar ook dat went.

5 Scheer niet met scheerschuim maar met olijfzeep
Geen idee waar je in Nederland aan olijfzeep kunt komen. Zelf heb ik ooit een heel groot blok in Turkije gekocht waar ik nu al jaren mee doe. Veel duurzamer en goedkoper dan die flesjes roze scheerschuim.

6 Was jezelf met zeep in plaats van douchegel
Ik zelf kan erg genieten van een lekkere douchegel dus gebruik nu de ene dag een stuk zeep en de andere dag een douchegel. Hoef ik mijn luxe niet helemaal op te geven en ben ik toch een klein beetje groen(er)

7 Gebruik een crystal deo
Ik moet bekennen, ik heb er zelf nog geen een, maar ik hoor er goede verhalen over. Als ik er een uitgeprobeerd heb zal ik zeker mijn bevindingen hier delen.

8 Gebruik wasnoten
Hiervoor geld hetzelfde, ik hoor er erg wisselende verhalen over, daarom heb ik ze nog niet uitgeprobeerd, misschien toch maar eens doen.

9 Maak een insectenhotel (en red de bij)
Ik heb de spullen in huis, nu nog even de tijd vinden om te gaan knutselen.

10 Vermijd zoveel mogelijk plastic verpakkingen
spreekt voor zich















Gevoelige zaken

"En dan teken in mijn huwelijkscontract", zegt het gesluierde meisje tegen haar niet gesluierde vriendin. "Dat klinkt bijna zakelijk, alsof er geen liefde bij komt kijken", antwoord de vriendin. "Die handtekening heeft ook niets met liefde te maken."

Er volgt een stilte, in mij, en in de meisjes achter mij in de metro (die dit gesprek voeren). Alsof we allemaal de last van deze zware woorden willen wegen.

De vriendin verbreekt de stilte. "En dan? Na het zetten van de handtekening, wat gebeurt er dan?"
"Dan gaat hij weg en komt hij pas weer terug na de Ramadan."

Stilte

"Geen feestje?"
"Nee, geen feestje, want dan gaat hij weg, en zijn moeder gaat daarna ook weg, en daarna zijn zus ook. Dus dat etentje dat we eigenlijk wilde gegeven gaat niet door. Als hij terug komt dan gaan we samen wonen. Je moet altijd keuzes maken met je verstand, nooit met je gevoel. Als je naar je gevoel luistert dan komt het nooit goed. De ene keer voel je dit, dan weer dat. Zeker bij vrouwen, die weten gewoon niet wat ze willen. Nee, je gevoel brengt je alleen maar aan het twijfelen."

Ze ratelt maar door, alsof ze zichzelf wil overtuigen dat haar verstand de juiste keuze heeft gemaakt. Het liefst wil ik me omdraaien. Haar vertellen dat mijn gevoel zegt dat een man die direct na het tekenen van het huwelijkscontract verdwijnt en dan al zijn beloftes niet na komt GEEN goede keus is.

Maar ja, ik ben een westerse vrouw, wat stelt mijn gevoel nu helemaal voor?

dinsdag 25 juni 2013

Beugelbekkie af!

Jahoeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!

Vandaag is mijn beugel eruit gegaan.
Eigenlijk had ik gedacht dat hij er donderdag al uit zou gaan.
Maar ik had dat verkeerd onthouden, kennelijk moesten er eerst draadjes achter mijn tanden geplakt worden voordat de draadjes voor mijn tanden eruit mochten. Dus liep ik het hele weekend met draadjes aan zowel de voor als achterkant van mijn tanden.

Hoe dan ook, vandaag ging ik van dit



Naar dit! 



De grote vraag blijft echter, zie ik er nu ineens 10 jaar ouder oud? Want hoe vaak ik het afgelopen jaar wel niet heb gehoord dat ik er zo jong uitzie en dat dat door mijn beugel kwam wil je niet weten! Ik verwacht wonderen!!!


Oh ja en VOOR het hele gebeuren zag ik er dus ZO uit. Oordeel zelf maar of het de moeite waard is geweest.







zaterdag 22 juni 2013

Gevonden voorwerpen

OnsLotte heeft een gitaar gevonden bij het grofvuil. Een mooie roze Fender Squier.
Voor de mensen die weinig met gitaren hebben, dat is cool, zelfs wel een beetje heel erg cool!
Fender is een van de ultiemere gitaarmerken, een Squire is daar het goedkopere zusje van. (en dit exemplaar dan daar weer een goedkoop zusje van, maar dat mag de pret niet drukken)

Het is in ieder geval een hele vette beginnersgitaar. Nu wil het toeval dat OnsLotte niet bepaald een beginner te noemen is. Bovendien heeft ze al een hele verzameling gitaren. Dus appte ze of ik de gitaar misschien wilde hebben. Hoera!!! U begrijpt dat ik daar geen twee keer over na hoefde te denken. Natuurlijk wilde ik dat.

Als ik hem kom ophalen slaat onze fantasie een beetje op hol. Want wie zet zoiets nu bij het grofvuil?

Hij was vast van een meisje, en dat het dan uitging met haar vriendje. Ze hadden vreselijke ruzie gekregen en wilde elkaar nooit meer zien. Het zat namelijk zo, dat vriendje, die had nooit eens tijd voor dat meisje. Hij verwaarloosde haar eigenlijk een beetje. Zodat hij bier kon gaan drinken met zijn vrienden, en oefenen met zijn band. Om dichter bij hem te komen had ze toen een gitaar gekocht. Maar het hielp helemaal niets. Hij had het eigenlijk alleen maar irritant gevonden. Dat maakte haar verdrietig, en de zanger van de band die zag dat. Hij wilde haar troosten, en van het een kwam het ander. Ze gingen vreemd met elkaar. Dat kun je dat meisje natuurlijk niet echt kwalijk nemen, met zo'n vriendje die je niet eens ziet staan. Maar dat vriendje die dacht daar anders over. Want dat was eigenlijk best wel een beetje een klootzak. Dus die was heel boos geworden, en had geschreeuwd en haar van de een op de andere dag op straat gezet. Dat meisje was natuurlijk heel lief, daarom had ze ook een roze gitaar gekocht. Zij voelde zich heel erg schuldig, en durfde daarom niet meer bij dat vriendje aan te bellen om haar spullen op te halen. Bovendien had ze eigenlijk helemaal niet van gitaarspelen gehouden. Dat vriendje had haar spullen al die tijd gehouden, maar het was nu al tweer jaar uit, en nog steeds was ze niet langsgekomen, daar had hij natuurlijk eigenlijk wel een beetje op gehoopt. Hij wist niet dat zij alweer een nieuwe relatie heeft en eigenlijk nooit meer aan die gitaar dacht. In een dronke bui waarin het lijkt alsof je ineens allerlei knopen kunt doorhakken die anders niet door te hakken lijken had hij al haar spullen bij het grofvuil gezet. Opgeruimd staat netjes. Als hij niet dronken was geweest had hij wel gesnapt dat hij hem op Marktplaats had kunnen verkopen, aan een ander meisje dat wel van gitaarspelen hield. Maar dat meisje dat dan die gitaar via Marksplaats zou komen kopen zou vast ook een heel lief meisje zijn. En dan zou ze verliefd op hem worden, terwijl hij eigenlijk gewoon een klootzak is die harten breekt. Want binnen een maand zou het nieuwe er weer vanaf zijn en zou hij ook geen tijd meer hebben voor haar.

Het is dus eigenlijk maar goed dat het zo niet in gegaan, en dat hij in een dronkenbui zijn spoken uit het verleden bij het grofvuil heeft gezet. Het is maar goed dat OnsLotte die gitaar vond, en dat ik hem nu heb. Want je kunt wel nagaan hoeveelgebroken harten we hiermee voorkomen hebben.

vrijdag 21 juni 2013

Van ruilen komt niet altijd huilen

Daar sta ik dan, op Rotterdam centraal voor  de Ah 2 go, te wachten op iemand met een blauwe jurk.
Het voelt een beetje als een blind date, en dat Facebook ik dan ook. Meteen krijg ik reacties van mensen die mijn hastag niet snappen. #neteenblinddate lijkt mij toch heel duidelijk wijzen op het feit dat het wel lijkt op een blind date, maar dat het dat niet is. Kennelijk denken mijn vrienden daar anders over. (of ze gunnen me gewoon heel erg een date met iemand in een blauwe jurk, dat kan natuurlijk ook).

Na 5 minuten heb ik nog steeds niemand met een blauwe jurk gezien, ik besluit het Facebook berichtje nog eens na te lezen en kom tot de ontdekking dat ze ook geen blauwe maar een groen/rood gestreepte jurk aan blijkt te hebben. Nog eens 5 minuten later vraag ik me af hoeveel ah 2 go's er eigenlijk op dit station zijn. Net als ik op onderzoek uit wil gaan zie ik een meisje met een gestreepte jurk en een tasje in haar handen staan. Ik loop op haar af, en zij roept dat ze voor de andere ah stond.

Ik heb ook een tasje in mijn handen. We hebben namelijk geen blind date maar een ruildate.
We wisselen de tasjes om en vervolgen onze eigen weg weer. Zij met een boel troepjes van mij.
(plastic magnetische bloemen en een Pigelmee kinder theeservies), ik met nieuwe plantjes voor op mijn moesbalkon.

Het meisje verontschuldigd zich voor haar karige plantjes. Meteen vind ik haar heel lief. Want inderdaad. het zijn niet heel veel plantjes, en zo klein dat je ze met een vergrootglas nauwelijks kunt zien, maar het is wel de helft van haar oogst. Er is veel minder opgekomen dan ze had gedacht en het groeit allemaal niet zo hard. Meteen voel ik me een beetje schuldig. Want op mijn balkon groeit zo'n beetje alles, alleen de kruiden en de sla zijn niet opgekomen. Maar een oud collega stopt me af en toe een plantje toe van de dakakker waardoor het niet zo opvalt dat er ook dingen niet opkomen. Mijn balkon is inmiddels een oerwoud van bonenplanten, courgettes en zonnebloemen. Het voelt een beetje alsof ik dit meisje nu besteel door haar plantjes van haar af te nemen, en haar in ruil troep te geven.

Overigens is dat niet altijd het geval, er zijn ook mensen die ik per direct besloten heb niet te mogen, omdat ze de site alleen maar lijken te gebruiken om zoveel mogelijk te halen. Vaak zelfs zonder daar voor iets terug te ruilen. Zo kwam iemand hier een vitrinekast halen zonder ook maar een bedankje. En wilde laatst iemand mijn boeddhabeeldjes hebben, waar ik niet perse vanaf hoefde, zonder daar iets tegen over te stellen. (maar ondertussen wel kaartjes voor een niet zo cool pretpark proberen ter ruilen voor een wel cool pretpark, en verwachten dat ik ze nog even voor de deur kom afgeven) Op de een of andere manier "gun" ik het je dan meteen een stuk minder.

Gelukkig heb ik nu het gevoel dat mijn spulletjes geadopteerd zijn door een lief iemand, die ze niet morgen op Marktplaats zet om er nog even snel een slaatje uit te slaan. Ik ben een gelukkig mens!


maandag 17 juni 2013

50 books vraag 14

Welk boek heeft jou verliefd laten worden op een stad of land?

Bij mij werkt het meestal andersom. Vooral met kookboeken. Dat is ontstaan toen ik in Griekenland werkte en ik het jaar daarna Griekse kookboeken voor mijn verjaardag kreeg. Ik had er niet om gevraagd maar vond het een heel erg leuk cadeautje! Vanaf toen is er iets gaan kriebelen en koop ik kookboeken over het land waar ik heen geweest ben op vakantie. (Mijn moeder had die hobby overigens al jaren eerder)

De hobby is niet helemaal gelukt, want ik vergeet weleens dat je aandacht moet besteden aan een hobby. Zweden, Tjechie, Engeland en Wales,België ik ben er wel geweest, maar in mijn (kook)boekenkast vind je er geen bewijs van terug. Italië is dan weer extra vertegenwoordigd, daar heb ik een paar kookboeken van.

Maar mijn meest bijzondere exemplaar gaat over Mexico. Rode rozen en Tortilla's is niet zomaar een kookboek. Het is een roman met recepten erin. (en ook erg mooie foto's trouwens). Als ik niet al verliefd was op Mexico zou ik het door dat boek alsnog geworden zijn. Het schijnt ook verfilmd te zijn, vertelde mijn moeder toen ik haar het boek liet lezen. Want van kookboeken die geschreven zijn als een roman houd mijn moeder dan ook weer heel erg veel. Gek genoeg wilde ze mij net over de film vertellen toen ik haar het boek wilde geven. Want ze wist dat ik verliefd wat geworden op Mexico en vond de film helemaal bij mij passen.

Dus nee, ik ben niet verliefd geworden op een land, maar de liefde is zeker wel sterker geworden!

zondag 16 juni 2013

Zero plastic week een fotoverslag


Dit is dus het plastic afval dat ik deze week maakte. Meer dan ik hoopte, maar ook een stuk minder dan ik gedacht had. Als ik die Artisjokken vorige week nu maar had laten staan had het een stuk minder geweest. Misschien kan ik dat bakje nog herbruiken om kruiden in op te kweken. Want de kruiden vanaf zaadjes op laten komen is me nog niet helemaal gelukt. (weet iemand wat ik fout doe?) 


Dit was het bakje dat ik echt niet kon laten staan. Staat zo gezellig, straks als de bloemetjes zijn uitgekomen bij de andere bakjes om mijn regenpijp. (nu nog verzinnen hoe ik het tussen mijn andere bakjes krijg, want hij zakt af) 


Hier moet hij dus tussen komen te hangen, plastic of niet, ik word erg vrolijk als ik deze bakjes zie. En volgens mij is het prima te recyclen. Dus hoeven ze niet in de plasticsoep terecht te komen. Toch?!?
(en ik hoop natuurlijk ook dat ze nog wel even een jaar of 5 minimaal mee gaan) 


En deze had ik echt nodig, zonder dat ik het een weekje uit kon stellen. 

Verder zijn er ook nog plastic items die ik toch heb laten liggen omdat ik wil weten of er een ander alternatief is. Een wisser om mijn douchewand (van glas) mee schoon te maken bijvoorbeeld. Of een nieuwe deurmat. En ipv die nieuwe bloempotten ben ik gaan kijken wat ik nog had. Volgens mij is dit voor voorlopig ook een prima oplossing voor mijn boontjes. 


(en de pot is ook nog eens van aardewerk)



Zero plastic week dag 5,6 en 7

Vrijdag
Wat is dat nu? Vorige week hadden ze bij deze cursus stenen mokken aangeboden, nu staan er ineens plastic bekertjes. Gelukkig ben ik op deze locatie kind aan huis en weet ik zelf waar de mokken staan. Snel dus maar zelf een mok gepakt. Want plasticbekertjes vind ik echt vette onzin. Aan het eind van de cursus werden we gevraag tips en tops te geven aan de cursusleidster, toch maar even "geklaagd" over de plastic bekertjes. (daardoor was mijn briefje ineens een stuk minder anoniem en direct naar mij te herleiden, nu ja dat moet dan maar) 

Voor de lunch heeft zusje boterhammen voor me gesmeerd, netjes in een plastic zakje. Tja weggooien omdat ik geen plastic wil gebruiken vind ik dan weer wat ver gaan, ik pak ze aan en peuzel ze op. 

Eten bij shopvriendin. Ik informeer nog even naar de hoeveelheid plastic die ze gebruikt heeft om deze maaltijd te bereiden. "Alles zat in plastic, hoezo?", is het verbaasde antwoord van shopvriendin op deze vraag. Ai! 

Daarna door sjezen naar de cabaretvoorstelling van OnsLotte. Even wat ik bang dat dit zo'n gelegenheid was waar in de pauze gebruik gemaakt zou gaan worden van plasticbekertjes. Gelukkig was dat niet het geval en krijgen we onze jus d'orange in echte glazen. Shit! Niet van te voren gezien de jus d'orange komt dan weer wel uit een plastic fles. Volgende keer maar thee bestellen, daar kan minder aan mis gaan. 

Zaterdag
Toen ik op mijn missie wad om nieuwe plantenbakken te scoren, in het plastic werd ik staande gehouden door iemand die graag een praatje wilde maken. De winkels sloten en ik kon niets meer kopen. Geen nieuw plastic dus. Hoera! 

Tot vriendje bij wijze van verassing voor de deur stond met pakjes thee en chocolade, verpakt in jawel, plastic. Ik kan mezelf heiliger voor gaan doen dan dat ik ben. Maar ik heb het open gemaakt en opgepeuzeld. Natuurlijk had ik twee dagen kunnen wachten, maar dat voelde ineens zo hypocriet. 

Twee radijsjes van mijn balkonnetje geoogst. Weet ik tenminste zeker dat het niet met plastic in aanraking is gekomen. Verder heb ik de hele week ook al gekookt met kruiden van eigen balkon. Volgens OnsLotte is het niet goed om je eten in de stad zelf te kweken want uitlaatgassen en zo. Ik betwijfel of dat erger is dan landbouwgiffen. Maar dat terzijde. 



Zondag
Na de Yoga les worden we getrakteerd op een kopje thee. Gelukkig uit een plastic bekertje. Als ik door de stad terug naar huis loop voel ik allerlei plastic verleidingen aan mij trekken. Maar ik trap er niet in. Ik loop naar huis! Ik ga voor veilig. Denk dat ik de deur vandaag niet meer uit kom. Dan kan er tenminste niets meer misgaan. Want ik vind het allemaal leuk en aardig hoor, dat goed zijn voor het milieu, en ik zal zeker een aantal dingen blijven volhouden. 

*Zelf een bekertje mee nemen bij gelegenheden waar het risico is dat je uit wegwerpbekertjes moet drinken. 
*Mezelf om de dag met een stukzeep en een washandje wassen en niet meer iedere dag met douchegel.

*In de supermarkt beter opletten of er ook alternatieven zijn die niet in plastic verpakt zijn

Maar helemaal plastic vrij leven voor altijd? Dat gaat me nooit lukken. Ik zou dan echt alles zelf moeten bakken en bereiden, nooit meer iets kant en klaar mogen kopen. Waar moet ik de tijd vandaan halen? Plastic minderen? Geen probleem! Maar plastic mijden? Ik geloof dat ik daar heel erg ongelukkig van zou worden. En dan uiteindelijk gewoon maar helemaal niet meer ga eten omdat het zo lastig is om bijvoorbeeld een brood te vinden dat niet in plastic is verpakt. En dat, lijkt me dan weer niet helemaal de bedoeling. 




donderdag 13 juni 2013

Zero plastic week day 4

Vandaag toch 4 plastic items gekocht.

Want ik had echt een stofkam nodig om de hoofdluizen waarvan ik vermoed dat ze een feestje op mijn hoofd aan het houden zijn weg te kammen, nadat ik ze dronken had gevoerd met azijn. Nu schijnen die dingen er ook in metaal te zijn. Maar bij de drie drogisten waar ik geweest ben waren ze alleen in plastic variant te koop.

Terwijl ik in de drogisterij liep viel mijn oog op maandverband in de aanbieding. Nu weet ik dat er wasbaar maandverband bestaat. Maar voor iemand met een uithuizig bestaan als het mijne lijkt me dat een stap te ver gaan. Dus toch maar verbandjes verpakt in plastic.

Nadat ik 2 markten,3 supermarkten en een bakker ben afgelopen om brood te vinden dat helemaal in papier verpakt zat heb ik toch maar genoegen genomen met een brood dat half in plastic verpakt is. Mijn moeder had de tip om doeken mee te nemen naar bijvoorbeeld de markt waar ik mijn brood in zou kunnen verpakken. Zelf bakken is natuurlijk ook nog een optie.

Op mijn balkon heb ik plastic plantenpotten, ik woon alleen en heb geen auto. Ik wil niet iedere keer dat ik een plantenbak wil kopen iemand moeten regelen om met mij mee te gaan die te halen. Het moest dus te dragen zijn en niet na een seizoen verroesten of te vergaan. En dan kom je al snel uit op... plastic. Ik was nog naar een potje in het groen opzoek en liep daar nu toevallig tegen aan. Omdat het een erg bewuste keuze is om voor plastic te gaan, het de bedoeling is dat ik hier zeker de komende 5 jaar nog woon, en ik al erg lang naar dit specifieke potje op zoek was heb ik het toch maar mee genomen.

Verder heb ik alweer gekookt met was ik nog op voorraad had, dus geen nieuw plastic gekocht.

Hoe gaan anderen deelnemers hier mee om? Maken jullie ook een onderscheid in plastic dat bedoelt is een tijdje mee te gaan en wegwerp plastic?


woensdag 12 juni 2013

Dingen die ik graag nog eens wil doen (voor 2014 begint)

Van het weekend in de trein bedacht ik een lijstje van dingen die ik nog eens wil doen. 
(voordat 2014 begint) 

En omdat ik toevallig in de trein naar Amsterdam zat met rolschaatsen in mijn tas heb ik er ook meteen maar eentje uitgevoerd. 

* Rolschaatsen in het Vondelpark

* Een hip (online) tijdschrift maken dat vrouwen die op vrouwen vallen zouden willen lezen
(samen met OnsLotte en haar lieftallige assistente) 

*Yogales nemen op een van de yogascholen van rotterdaminbalans
(al is het maar een proefles) 

*Een autorijles nemen of iig een keertje een auto besturen op het strand ofzo
(kijkt de gesprekspartner lief aan, je had het belooooooooofd) 

*Kamperen met Roelien
*Venetië zien

*Basgitaar les nemen

*Minstens een coole sprookjesjuf opdracht scoren
(dus mensen met kinderen, boek mij voor een te gek, gaaf, cool, echt te wow kicke kinderfeestje) 

*Een midnight picknick houden, de vorige poging liep helaas in de soep, maar Romeo en High school lover, geen jullie me een herkansing? 

Zero plastic week day 3 de badkamer!

Hoera, op dag drie heb ik nog steeds geen nieuw plastic gekocht. En bij mijn afval is nog steeds maar 1 plastic zakje en wat kaaskorstjes te vinden. Dat plastic zakje heb ik meteen maar in gebruik genomen als vuilniszakje. Wel ben ik nu echt door mijn brood heen, en ben ik nog geen plek tegen gekomen waar ik brood kan kopen in een volledig papieren verpakking. Ik had gehoopt op de markt te kunnen scoren. Maar helaas. Alles was al voorverpakt in plastic zakjes.

Verder voer ik op de Facebook groep durftevragen nu een discussie of er een verschil is tussen kunststoffen en plastic, ook met het oog op duurzaamheid. Vooralsnog zonder een bevredigend antwoord. Maar er is nu in ieder geval weer een groep mensen aan het nadenken gezet over het onderwerp plastic. En dat is natuurlijk ook belangrijk! 

Ook ben ik even door mijn badkamer heen gelopen. Mijn shampoo zit in plastic flessen, maar lief en ik kopen die samen in hele grote flessen en vullen daar onze kleine flesjes mee bij. Omdat dit een kappersshampoo is en mijn haar er echt niet vet van word was ik mijn haar 1 a 2 keer per week. Het blijft er fris en schoon uit zien. Ik ken verhalen van mensen die helemaal gestopt zijn met het wassen van hun haren, maar dat is voor mij toch een stap te ver! Bovendien doe ik op deze manier nu al ruim 9 maanden met dezelfde flesjes.

Hetzelfde geld voor het zeeppompje, ook die is al verschillende keren bijgevuld uit een grote fles, dit flesje is nu denk ik een jaar of twee oud. 

Ik hou heel erg van mijn plastic scrub sponsje. Bovendien gaan die dingen langer mee dan andere scrub alternatieven. Weet dus nog niet of ik die helemaal wil opgeven. Maar ik wil wel de helft van de week gewoon een stuk zeep en een washandje pakken om me mee te wassen. Dat scheelt weer flessen. Voor het scheren gebruik ik al olijfzeep. Ook wil ik wel een houten tandenborstel proberen. (maar ik heb nog een hele voorraad tandenborstels liggen die ik wel eerst opmaak, het is dus nog even wachten op een recensie) Voor badschuim ben ik trouwens helemaal fan van de LUSH toverstokjes. Schuimt als een gek en je kunt er echt wel een paar keer mee doen! Ook kun je zelf badzout maken van zeezout die in kartonnen doosjes te koop is. 


(ook een erg fijne bruistablet voor in bad, jammer dat je er maar een keertje mee kunt doen) 

En jij? Heb jij nog tips om het plastic in de badkamer terug te dringen? Of geef jij liever niets van je luxe en gemak op om het milieu te sparen? 

dinsdag 11 juni 2013

Zero plastic week day 2 hoe overleef ik zonder...

Hoe overleef ik een dagje cursus zonder plastic?

Dat was de vraag die gisteren avond boven mijn hoofd hing. Want de vorige les was me opgevallen dat iedereen de hele dag uit wegwerpbekertjes dronk. En dat we, nog niet gewend aan de recessie, geen lunch bij ons gehad hadden, dus snel nog even naar de supermarkt gelopen waren om een lunch bij elkaar te sprokkelen. Lees erg veel plastic afval. Laat dat nu net niet de bedoeling zijn, deze week. 

Even twijfelde ik aan mijn hele onderneming. Wilde ik mezelf echt in een bijzondere positie brengen door een eigen bekertje mee te nemen? En zou ik het wel aan kunnen om daardoor buiten de boot te vallen? Want stel je voor dat iedereen het heel stom zou vinden. Misschien moest ik die hele week maar gewoon laten voor wat het was. Maar ergens diep in mij klonk de kleine activiste die daar woont. Nee, ik moest nu niet terugkrabbelen omdat ik toevallig een cursus had. Gewoon doorzetten. 

Dus maakte ik een survival kit. Ik nam mijn eigen beker mee en smeerde netjes een paar boterhammen die ik in een trommeltje stopte. Toen ik, voor de eerste keer met mijn knal roze bekertje een kopje thee ging halen voelde ik mezelf wel enigszins ongemakkelijk. "Ik doe mee met de Zero Plastic Week" verontschuldigde ik mezelf. Meteen werd er instemmend geknikt. Alsof het heel normaal was en iedereen eens in de zoveel tijd een Zero Plastic Week inlast. Maar voor de rest werd er heel relaxt op gereageerd. Natuurlijk werden er grapjes gemaakt toen we in de cursus een activiteit moesten plannen, waarbij het wel makkelijk leek plastic bekertjes en een fles siroop mee te nemen voor het tussendoortje. Nee! Ho! Stop! dat kan niet, want Miss Artemis gaat mee, en die is tegen plastic, kijk maar naar haar beker. 

Maar aan het eind van de dag besloot mijn lieve collega die de cursus ook volgt volgende keer ook een eigen beker mee te brengen. Want, veel beter dan al dat wegwerp! En nu kan ik er ook niet meer onderuit, ik zal de hele cursus (die nog een jaar duurt) mijn eigen beker mee blijven nemen. Beloofd! 


En zeg nu zelf, ziet er ook nog eens veel vrolijker uit! 

maandag 10 juni 2013

Zero Plastic day 1 plastic heaven

Dit jaar doe ik voor het eerst mee aan de Zero plastic week. Ik streef er naar helemaal geen plastic te gebruiken. Maar bij nader inzien is dit moeilijker dan ik dacht. Want ik sta op en zet mijn plasticbril op. Neem mijn vitamine d pillen in, die verpakt zijn in plastic. Poets mijn tanden met een plastic tandenborstel. Gelukkig ben ik gisterenavond al in bad geweest, anders had ik me met een plastic scrubsponsje gewassen met vloeibare zeep uit een plasticflacon. Ik kleed me aan en hoop dat er in mijn kleding geen plastic zit,maar ik vrees het ergste. Vis mijn beugelelastiekjes uit hun plasticverpakking. Terwijl ik een banaan van de fruitschaal pak voor onderweg, gelukkig, daar kan weinig aan mis gaan. Maar dan, beleg ik een boterham die uit een zak komt die voor de helft van plastic is met kaas met een plastickorst. Ik zoek mijn tas en bedenk me dat deze, je raad het al, ook van plastic is.

Als ik eindelijk de deur uit ben bedenk ik me dat het nu niet meer fout kan gaan. Maar als ik mijn plastic ov-chipkaart uit mijn plastic portemonnee pak om in te checken bij een plastic incheckpaal weet ik dat het nog een hele uitdaging gaat worden. Terwijl ik op een plasticstoeltje zit, maak ik met een plastic pen aantekeningen in mijn plastic notitieboekje voor dit blog, dat ik later zal uitwerken op mijn plastic laptop. 

Ik ben nog geen twee uur wakker en mijn leven is al plastic fantastic. Ik woon in een plastic hemel. Waarin alles, behalve ik zelf van plastic lijkt te zijn.

(En daar ga ik deze week dus verandering in brengen! Hoe? Blijf lezen!)

maandag 3 juni 2013

Imitatie

Als ik op de wc zit word de deur ineens opengemaakt. Het vrolijke hoofd van mijn nichtje van 4 steekt door de deuropening.

Tante wat ben je aan het doen?
Ik zit op de WC.
Lukt het?
Ja hoor dat lukt.
Geen hulp nodig?
Nee, ik kan het zelf, ik heb geen hulp nodig.

Ze doet de deur weer dicht om hem een paar seconden later weer open te maken.
Als je me nodig hebt sta ik voor de deur, zegt ze, terwijl ze de deur voor een tweede keer dicht doet.

Dus zit ik daar te grinniken op de wc, om dat kleine meisje dat daar zomaar eventjes een geweldige imitatie zit weg te geven van mij. Want had ik vorige week niet nog zo voor haar wc deur gestaan?!? Net als ik bij haar had gedaan bleef ze geduldig wachten tot ik klaar was, ik kon maar eens begeleiding nodig hebben naar de woonkamer. Als ik klaar ben geeft ze me een hand en brengt ze me terug naar mijn plek. Letterlijk en figuurlijk!