Mooie meisjes
hebben het zwaar, die conclusie kon ik na het kijken van de film Isabelle,
waarin een mooie actrice door een lelijke vrouw wordt ontvoerd en uitgehongerd,
wel trekken.
Want als je een mooi meisje bent, weet je nooit of iemand met je om wilt gaan om jou, of om je verpakking. En ook al doe je iets waarvan je weet dat je er talent voor hebt, of dat je er gekwalificeerd voor bent, dan nog zullen er altijd mensen zijn die daar aan twijfelen. Mensen die denken dat je je baantje alleen maar hebt gekregen omdat je er mooi uit ziet. En prompt zal er weer een artikel in een of ander quasi wetenschappelijk blad staan dat bevestigd dat mooie mensen het allemaal maar zo makkelijk hebben. Dat ze sneller aardig gevonden worden en op die manier eerder aan banen en lovers komen. Maar wat zijn die banen en lovers waard als je nooit zeker weet of het je goede karakter of je weelderige haarbos is die er voor zorgde dat je ze überhaupt kreeg
.
Ik zal mezelf
niet direct als een mooi meisje bestempelen. Ik weet dat ik niet lelijk ben,
maar ik ben ook anders, apart, niet helemaal standaard. En dat schrikt mensen
soms af. Gelukkig maar, het is een muur waar ik me achter kan verstoppen. Maar
dat werkt niet altijd. Soms dan zijn er mensen die menen alleen dat mooie
meisje te zien. Als dat om onbekende gaat vind ik dat vervelend, maar het
brengt me niet van slag. De mannen die onder aan de roltrap stil blijven staan
om te kijken hoe ik met mijn rokje en mijn hakjes naar boven waggel, ach die
scheld ik gewoon uit. Ik roep iets over oogballen die ik eruit prik als ze niet
ophouden met hun onbeleefde gestaar en weg gaan ze. Ik hoef ze nooit meer te
zien.
Kwalijker is het
als je een vertrouwensrelatie met iemand hebt, of had die als een zeepbel in je
gezicht uiteen spat. Een afhankelijkheidspositie. Jaren geleden was hij mijn werkbegeleider,
en ik een meisje van 16. Hoewel ik van hem vaak leerde hoe ik het later niet
ging doen mocht ik hem graag. Er was een maatjes gevoel. Mijn maag draaide dan
ook om toen hij, in een dronken bui, het ineens nodig vond allerlei
bekentenissen te doen over hoe leuk ik wel niet was en hoe erg hij ons contact
miste. Geloof me dat de omschrijvingen die volgde weinig zakelijk waren. Terwijl
het contact dat we hadden altijd vooral zakelijk was geweest met een klein
vleugje vriendschap.
Mooie meisjes, ze
hebben het zwaarder dan je denkt! Tot lust object verworden, en niets meer dan
dat, dat gin je je ergste vijand nog niet!
Mooi, wat is mooi?
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk vind ik jou werk mooi!
OT : nog nagedacht over gastbloggen?