Vorige week kocht ik dus een nieuw salontafeltje. Ik voorspelde toen al dat het gedonder nog niet afgelopen zou zijn. Want mijn kasten zijn ook aan vervanging toe. Ik weet al ruim een jaar wat ik wil hebben. Lagere boekenkasten zodat ik er plantjes en dergelijke op kan zetten, en daar dan ook nog bij kan om ze water te geven! Bij gebrek aan vensterbanken is dat toch wel heel erg fijn! (En nee, door een gedeeltelijk verlaagd plafond is het bijna onmogelijk om een vensterbank te maken!!) En iets met deurtjes ervoor, zodat niet al mijn troep zo in het zicht staat, zoals nu wel het geval is!
Toevallig bleek dat dus te bestaan in de serie waarvan ik ook een bureautje heb. (ik zeg nu wel toevallig maar eigenlijk is hier natuurlijk gewoon sprake van voorbedachte rade) En hoefde je als je dit weekend bestelde geen verzendkosten te betalen. (dat was dan weer wel echt toevallig) .Binnenkort staat dit dus bij mij in de woonkamer en dit.
Wat te doen met mijn oude kasten? Eigenlijk wilde ik ze in de berging zetten. Maar de berging staat nog vol met spullen van de gitarist die daar tot na zijn eigen verhuizing nog wel zullen blijven staan. Dan maar een oproepje op Facebook zetten, misschien dat ik er iemand blij mee kan maken. Ik had die gedachten nog niet uitgedacht of iemand wilde ze al op komen halen. Volgende week zijn ze dus weg. Je begrijpt dat de rest van mijn weekend bestond uit kasten uitruimen *zucht*
Gelukkig had ik daar in de kerstvakantie al een beginnetje mee gemaakt, en ook niet onbelangrijk, bestaat het overgrote gedeelte uit boeken die ik makkelijk op kan stapelen tegen de muur tot hun nieuwe huisje geleverd word.
Oke, ik kan me voorstellen dat het voor de meeste mensen tot nog toe nog niet heel erg verschrikkelijk klinkt. Maar voor mij is dit toch best wel een dingetje! Ik heb nog nooit een heel interieur van hetzelfde gehad. En al helemaal niet netjes in het wit! *gruwel*. Mijn vorige huis had alle kleuren van de regenboog, behalve wit! Zelfs de muren hadden een tikkeltje geel, omdat het anders zo uuuuh nou ja, wit zou zijn.
Waarom dan toch de omslag? Nou daar kan ik kort over zijn. Als de stoel rood is, te tafel geel, het behang paars, roze en goud, de theepot knalroze, de kussentjes roze,paars, groen en geel, de gordijnen paars, de kasten van berken fineer, de bank grijs, de onderzettertjes roze en paars, de kopjes blauw met bloempjes en werkelijk alles om je heen kleur heeft, dan krijg je vanzelf behoefte aan heel veel wit! (Zodat al die leuke gekleurde hebbedingetjes beter tot hun recht komen)
Bovendien schreeuwde dit huis om zilver toen ik het kocht. Mijn nichtje dacht daar anders over, die vond vooral dat het huis schreeuwde om een boom. Ze was dan ook een beetje teleurgesteld dat ik geen boom aan het verven was in mijn woonkamer.
Wat is er dan wel zo erg?
Nou daar kan ik kort over zijn! Het lijkt alsof ik er niet meer mee kan stoppen. Toen ik net nog even langs de Marskramer liep om een deurmat te halen, want ik had daar toevallig een leuk exemplaar gezien, met roosjes, ik ben gek op roosjes, bijna net zo gek als dat ik op stippen ben, en dat is dus echt heel erg gek! Kwam ik met heel veel thuis, leuk voor in huis, en met 40% korting want de Marskramer gaat Capelle verlaten, maar niet met een deurmat. Nee ineens had ik placemats nodig, want ze zagen er zo mooi Gothic uit, en eer dat weer in de mode is.... En die driearmige kandelaar, die kon ik toch niet laten staan? En.... En...En....
Als een virus grijpt het om zich heen. Alles wat zilver is, en glimt MOET ineens mee naar huis. OMG, ik ben een nestje aan het bouwen! Het moet niet gekker worden. Ik hoop van harte dat ik alle volgende fases oversla. En ook dat die plotselinge nestdrang snel over slaat!!! Want ik herken mezelf niet meer terug!!!! Help.
^Grijns*
BeantwoordenVerwijderen