Lezers?

Als het bij #blogpraat (een wekelijkse twitterchat over bloggen) gaat over hoe je meer bezoekers naar je blog kunt trekken, zijn er een aantal mensen die beweren dat ze niet bloggen voor bezoekers.
Ik zelf heb dat ook lang geroepen. Maar als ik heel eerlijk ben is dat niet waar, en geloof ik dat van andere bloggers eigenlijk ook niet.

Want zijn wij bloggers niet gewoon een volkje dat het eigenlijk best leuk vind om gelezen te worden? Natuurlijk vinden we het ook ongemakkelijk als u, als lezer, ons daarmee confronteert. Praat er niet over op feestjes, schep er niet over op tegen uw vrienden als we er naast staan, daardoor voelen we ons ongemakkelijk, maar alsjeblieft, lees ons wel. En laat ons weten dat u ons leest door commentaar te leveren over hetgeen we schreven, het liefst een beetje verpakt in aardige woorden.

Het feit is, dat we het niet zouden publiceren als het niet de bedoeling was dat het gelezen zou worden. Dan zouden we wel schrijven in ons lief dagboek, net als vroeger, en dat afsluiten met een slotje al dan niet digitaal. Maar nee, wij kiezen ervoor dat iedereen met een internetverbinding ons zou kunnen vinden, ons zou kunnen lezen. Natuurlijk weten we dat niet iedereen ons zal lezen, natuurlijk zijn er mensen waarvan we liever niet hebben dat ze ons lezen. Maar door helemaal niemand gelezen worden? Nee dat willen we niet, dat lijkt ons verschrikkelijk. Want ergens zijn we arrogant genoeg om te denken dat we iets kunnen veranderen, dat we u informatie kunnen geven, of een kijkje in ons leven. En dat u dat heel interessant vind, dat u heeft moeten glimlachen, of een wijze les heeft geleerd, gewoon alleen omdat u onze woorden las.

Een blogger die zegt niet te schrijven om gelezen te worden is als een schrijver die zegt dat publicatie totaal onbelangrijk voor hem is, en dient daarom gewantrouwd te worden.