Hallo Carolien,
Op Facebook zie ik allemaal geweldige foto's voorbij komen van jou op Oerrol. Staat overigens al jaren op mijn to do list om eens heen te gaan. Vooral omdat mensen al jaren roepen dat het echt iets voor mij is. Een soort enorme Parade. Ik zie het zo voor me en denk dat al die mensen gelijk hebben.
Toch ben ik, alweer niet daar. Maar lig ik in een logeerkamer in Oslo. Gisteren zijn we uit gegaan, in een gaybar. Waar ik meteen opviel en een
fanclub opbouwde van homo's who just adore my style. Helaas later op de avond ook van heteromannen die een kansje wilde wagen. Ze snappen het concept gay denk ik niet!
fanclub opbouwde van homo's who just adore my style. Helaas later op de avond ook van heteromannen die een kansje wilde wagen. Ze snappen het concept gay denk ik niet!
En ja, die overval was kwetsbaar. Maar maakte ook dat ik me sterk voelde. Ik vocht terug, en dat weet ik nu dus van mezelf. Ik heb kunnen voorkomen dat hij me naar binnen volgde. Met weet ik veel wat voor een gevolgen.
Het doet me deugd dat jij ook een last minute pakker ben. Toen ik op mijn werk vertelde dat ik donderdagavond moest gaan pakken vroegen ze verschrikt wanneer ik vloog. Nou uhhh morgen middag. Ongeloof spatte van hun gezichten. Zij zouden allang gepakt zijn. Tja, mijn nichtje kwam woensdag onverwacht een hele dag spelen. En dat vond ik leuker dan een tas inpakken. Mijn nichtje trouwens ook.
Je Zweedse avontuur klinkt trouwens ook heel tof. Ik hou wel van zo'n hippieavontuur. Dansen om de meiboom. Geweldig. Moet ik ook maar eens op mijn to do list zetten.
Geniet van je laatste twee weekjes oerrol. Tot snel!
Liefs,
Laura
....................................................................................
Ik kreeg een hele lange gave brief terug, lees vooral hier
Lieve Laura,
Je laatste brief dateert van 8 juni, wat lijkt dat alweer eeuwen lang geleden. Zin om terug te schrijven nu, en ook de rust.
Toen zaten we nog compleet in de opbouw van Oerol. Leuk dat je al een aantal foto's voorbij had zien komen die je aanspraken.
Het werkelijke festival begon op vrijdag de 13e, voor ons vrijwilligers de tweede fase, waarin je dan ineens je vaste maatjes, van de dagen en klusjes daarvoor, bijna niet meer ziet. Dan rol je het schema van je al of niet vaste festival klusjes in. Er zijn ook Varia Teams namelijk die iedere dag andere taken hebben.
Ik heb naast mijn bezigheden in de kaartverkoop en entree bandjes en host in totaal 12 voorstellingen kunnen zien, en dat terwijl ik in mijn optiek toch behoorlijk op mijn energie lette en vaak het vroegst van mijn hele vrijwilligerscampingveld op mijn luchtbed lag. Ik ben misschien in die 3 weken 2 keer 's avonds naar de kroeg geweest, hoefde gelukkig meestal overdags aan de bak en die ene keer dat ik tot 22.00 'moets'was het rustig en kon ik anderhalf uur eerder uitklokken.
Dat niet gaan stappen had niet alleen met het late uur en de volgende ochtend vroeg weer op te maken, maar ook met de grote hoeveelheden mensen, de muziek, zeg maar de toevloed aan prikkels. Want dat was ik toch wel de hele tijd, aardig overprikkelt. Maar mens wat sliep ik er goed. En veel. En lang. En diep.
Je laatste brief dateert van 8 juni, wat lijkt dat alweer eeuwen lang geleden. Zin om terug te schrijven nu, en ook de rust.
Toen zaten we nog compleet in de opbouw van Oerol. Leuk dat je al een aantal foto's voorbij had zien komen die je aanspraken.
Het werkelijke festival begon op vrijdag de 13e, voor ons vrijwilligers de tweede fase, waarin je dan ineens je vaste maatjes, van de dagen en klusjes daarvoor, bijna niet meer ziet. Dan rol je het schema van je al of niet vaste festival klusjes in. Er zijn ook Varia Teams namelijk die iedere dag andere taken hebben.
Ik heb naast mijn bezigheden in de kaartverkoop en entree bandjes en host in totaal 12 voorstellingen kunnen zien, en dat terwijl ik in mijn optiek toch behoorlijk op mijn energie lette en vaak het vroegst van mijn hele vrijwilligerscampingveld op mijn luchtbed lag. Ik ben misschien in die 3 weken 2 keer 's avonds naar de kroeg geweest, hoefde gelukkig meestal overdags aan de bak en die ene keer dat ik tot 22.00 'moets'was het rustig en kon ik anderhalf uur eerder uitklokken.
Dat niet gaan stappen had niet alleen met het late uur en de volgende ochtend vroeg weer op te maken, maar ook met de grote hoeveelheden mensen, de muziek, zeg maar de toevloed aan prikkels. Want dat was ik toch wel de hele tijd, aardig overprikkelt. Maar mens wat sliep ik er goed. En veel. En lang. En diep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten