woensdag 8 februari 2012

9 witte kopjes

Of het niet eens tijd werd om mijn uitzet bij elkaar te gaan sprokkelen, vroeg hij. Hoezo een uitzet bij elkaar sprokkelen had ik geroepen. Want ik had gezien hoe vriendinnetjes een beren servies verzameld hadden, en had meteen instant medelijden met hun toekomstige vriendjes gehad. Ben je eindelijk verlost van het boerenbond van mama heeft je vriendin een beren leuk servies. Als dat niet een reden is om alsnog toch maar niet te gaan samen wonen.

Ik zou het dus anders aanpakken, ik zou geen uitzet sparen maar geld. Harde euro's in plaats van vrolijke beertjes. Maar hij bleef maar zaniken en zeuren over bordjes en bekkertjes, pannetjes en kopjes. Ik weet niet eens waar ik later ga wonen, of met wie, had ik geroepen. En die ander, die ik nu nog niet kende, waar ik de smaak nog niet van wist, die moest het toch zeker ook mooi vinden?

Daar had hij geen boodschap aan gehad. Spullen moest ik kopen, het liefst een hele lijst. Dus kocht ik een wit servies, 9 witte bordjes, 9 witte dopjes voor je ei, 9 witte schoteltjes, 9 witte kopjes, 9 witte van alles en nog wat.

Door de jaren heen was er soms een ander, die voor even of iets langer koffie of thee kwam drinken uit mijn kopjes. Maar meestal was ik alleen, alleen met mijn witte kopje, speciaal gekocht voor die ander, waar ik de smaak nog niet van kende.

2 opmerkingen:

  1. Ik zou ook zeggen, spaar maar geld! Maar sommige mensen zijn nog ouderwets en die sparen een uitzet. ;) Die uitzet zal vast voor iets anders staan, denk je niet?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Misschien omdat ze geen zegeltjes meer kunnen sparen? Of omdat ze verzameldrang hebben? Of echt heel erg ban beertjes houden?

    BeantwoordenVerwijderen