Conventies #wot 21

"Jongens, wat gaan we vandaag doen?" leg ik de groep voor?
Het blijft stil. Ze zijn te loom iets voor te stellen, of durven dit niet goed.

"Er kwamen net een paar meiden vragen of we met water gaan spelen", ga ik onvermoeibaar verder. "Maar misschien heeft er ook iemand een fototoestel bij zich, want op het programma staat dat we de wijk in gaan om foto's te maken van alles dat veranderd". (je moet weten dat verandering ons maandthema is) Schaapachtig kijken de kinderen me aan. Het zijn nu al te veel opties, terwijl ik mijn derde optie, namelijk schilderen op het raam nog niet eens had opgenoemd.

"Oké jongens, even vingers, wie wil er met water spelen", ga ik schooljuffig verder. Meteen steken 9 kinderen enthousiast hun vinger op. De meerderheid, het staat buiten kijf dat we dit gaan doen. Toch ben ik nieuwsgierig waar de rest voor kiest. "Vingers voor wie er foto's in de wijk wil maken". Nu voert een van de jongens ineens het hoogste woord. "Ja jongens, niet allemaal tegelijk" roept hij met theatrale gebaren alsof ik zojuist het stomste idee ever lanceerde. De groep lacht met hem mee. Aarzelend steekt een van de meisjes haar vinger op, een ander meisje volgt. Zij zijn gek op het maken van foto's en durven kleur te bekennen. Ondanks, of misschien wel juist dankzij de grote mond van dit jongetje.

Ik geef de meiden een compliment, omdat ze zich niets aantrekken van de groepsdruk, gewoon durven te vertellen wat ze zelf willen. de rest van de groep stopt meteen met lachen. Oeps, eigenlijk zaten daar ook nog wel wat kinderen bij die liever foto's hadden willen maken, of ramen hadden willen beschilderen, maar bang waren om als enige hun vinger op te steken. Bang om af te wijken van de norm. Het jongetje met de grote mond voelde zich een beetje in de hoek gezet, zeker toen de rest van de kinderen ook begon uit te spreken dat ze het heel stoer van deze meiden vonden.

Wie had ooit gedacht dat dit thema voor zo'n grote verandering zou zorgen. Dat het de kinderen zou leren dat je je echt niet altijd hoeft aan te passen aan heersende (ongeschreven) conventies. Ik in ieder geval niet!