Dag vriend!

Gisteren avond las ik de laatste bladzijde van Dag vriend! Een boekje over intiem kapitaal in tijden van Facebook. Een boekje dat me aan het denken zette. Want het roept vragen op. Wat is privacy? Wat zet je wel online? En wat niet? Mag iedereen zomaar alles lezen of dienen we selectiever te zijn? Kunnen internet vrienden ook vrienden zijn of moet je hiervoor iemand op zijn minst een keer in het echt ontmoet hebben.

Vragen die ik mezelf ook wel stel zonder dit boekje. Maar eveneens vragen die ik vaak weg wimpel, ach het zal zo'n vaart niet lopen. Dan kunnen ze lezen dat ik biseksueel ben. Nou en? Wat dan nog? Alsof dat een geheim is! En als er tijden van oorlog komen en ze me een kogel door mijn kop willen schieten omdat ik ook op vrouwen val, dan doen ze dat maar. Ik zal strijdlustig zijn. Zal mezelf niet verstoppen of verloochenen. Ik ben wie ik ben. Toch?

Op andere momenten liet ik me weer wel weerhouden bepaalde dingen te posten. Een gedichtje schrijven voor mijn overleden Tante, geen probleem, een blogje over mijn overleden Oma, ach ik liet wat details weg, schreef niet hoe ik me echt voelde, maar ook dat moest kunnen. Maar me met Foursquare inchecken in het rouwcentrum? Nee, dat vond ik een brug te ver gaan, dat doe je niet. Het voelde voor mij onfatsoenlijk.

Vandaag overleed mijn oom. Een uur geleden poste mijn neven een berichtje op facebook met de tekst:

Lieve papa

Na een heel lang ziektebed heb je dan eindelijk de rust gevonden. Lieve papa rust zacht, ik zal altijd van je blijven houden.

Een andere neef ging nog minder strikt met de privacy van mijn oom om, hij maakte een linkje naar het facebook profiel van mijn oom en omschreef zijn worsteling met kanker.

Ik wist niet eens dat het kanker was waar mijn oom aan dood lag te gaan. Misschien maakt mij dat een slecht nichtje. Onze band was niet zo heel innig. Maar ik wist wel dat mijn Oom dood lag te gaan. Vrijdagavond zijn ik en mijn zusjes met mijn vader mee gegaan om afscheid van zijn broer te nemen. Nu is hij dood en ik lees dat op Facebook. En ik denk aan intiem kapitaal, het voelt niet correct dit via zo'n onpersoonlijke weg te vernemen. En heus, ik ben wel blij voor mijn neven, en hoe ze gesteund worden door hun vrienden op Facebook. Maar ik had het liever anders vernomen.

Aan de andere kant doen ik en mijn zusjes er ook aan mee. Op twitter plaats ik:

OMG lees niet via Facebook dat mijn oom is overleden, hadden ze niet even kunnen bellen.

Een paar minuten later lees ik bij mijn zusje:

Mijn zus belde net. "Ik lees net op Facebook dat oome wim is overleden" hmm toch fijn dat we er via internet nog achter komen

En ik schrijf dit blog. Vol met intiem kapitaal en geklaag. Want we voelen ons te kort gedaan, we hadden liever een persoonlijk berichtje gehad. En dat gevoel willen we delen. Het is maar een duaal iets, dat intiem kapitaal. Je kunt het er niet over hebben zonder er aan mee te doen. Maar dat concludeerde Stinne Jensen, de schrijfster van Dag vriend! zelf geloof ik ook al.