Ontluikende seksualiteit ranzig?!?

Ik lees online een verhaal van een vrouw van 40 en een beetje die schrijft over de eerste keer dat ze zich realiseerde dat ze een seksueel wezen was, toen ze een jaar of 16 was.
Zo'n moment dat de zon schijnt, en je in je veel te korte nieuwe kleertjes op je fietsje paradeert, er onder die kleren die ene nieuwe bh zit, die met die kersjes en die strikjes, en dat je weet ik ben sexy. Dat je fantaseert over hoe het is om seks te hebben, maar dat je nog geen seks hebt. Dat je de aanraking bijna kunt voelen, maar er eigenlijk nog niet aan toe bent.

Dat je ziet hoe klasgenoten aan elkaar friemelen en jij daar geen onderdeel van bent, niet van wilt zijn, maar misschien ergens ook wel weer een beetje wel, maar dan dat het bijzonder is en speciaal.

En dat je dan terwijl je zo vol van jezelf bent ineens realiseert dat anderen ook zien wat jij ziet. Voelen wat jij voelt. Merken dat dat meisje een vrouw aan het worden is. En misschien wel naar je kijken op een manier waarop je seksuele aantrekkelijkheid word opgemerkt. (of misschien doen ze dat alleen maar in je hoofd).En dat het dan ineens toch allemaal wel een beetje eng is, dat je niets liever wilt dan thuis zijn, en je verstoppen in een donker hoekje.

Dat omschreef ze dus, heel mooi, en beeldend. En heel herkenbaar ook vooral. Maar mensen reageerden zo gemeen en vol haat. Alsof zij door deze herinnering te delen alle meisjes van 16 ineens seksualiseerd, en daarmee mannen een vrij brief geeft om zich te vergrijpen aan 16 jarige meisjes, want daar vragen ze nu eenmaal om.

Hoewel ik er geen voorstander van ben dat meisjes van 16  geseksualiseerd worden op een volwassen manier. En ik echt een keer kots misselijk werd van een volwassen vrouw die mannen van 40 en een beetje aan het opsteken was om onder de rokjes van meisjes van misschien nog niet eens 16 te gaan kijken gewoon omdat ze dat zelf wel een geil idee vond, of hoopte dat dat haar een spannende nacht op zou leveren met een van die mannen. (en dat terwijl ze zelf lerares was op een middelbareschool) Wordt ik nu vooral misselijk van de mensen die met moraliserende vingertjes wijzen. Maar misschien is dat ook helemaal zo gek nog niet. Want met hun volwassen oordelen zijn zij het die deze herinnering een volwassen seksualiteit mee geven. Zijn zij het die  iets vies en ranzigs maken van gewoon een mooi verhaal over ontluikende seksualiteit.

Ik denk niet dat we meisjes een dienst bewijzen door die prille seksualiteit als ranzig te bestempelen. Laten we het zien voor wat het is. Laten we weer even terug gaan in de tijd en herinneringen ophalen aan die eerste keer dat je jezelf realiseerde dat jij er mocht zijn! Laten we vooral de seksualiteit die op iedere leeftijd weer anders is en anders word ervaren vieren. Laten we delen in plaats van oordelen. Laten we een voorbeeld nemen aan de schrijfster van dit eerlijke verhaal in plaats van ons jongere zelf te veroordelen met de kennis van nu.