maandag 14 oktober 2013

Leeftijd

Vorig jaar werd ik 30. Dat was best een dingetje. Want 30 worden, wie wil dat nu? Mijn generatie, die opgegroeid is met televisie series als Ally Mc Beal in ieder geval niet. Want op je 30 hoor je gesetteld te zijn. Je kent het wel, huisje, boompje, beestje, carrière, leuke vrienden, schattige kindjes, de liefde van je leven, die trouwring om je vinger, een hypotheek, autootje voor de deur, tuintje op het zuiden, dat dus.

Omdat we vaak maar een deel van al die dingen hebben en de rest in het honderd laten lopen willen we dus geen 30 worden. Want 30 betekend dat je geen meisje meer mag zijn, dat je volwassen moet doen, mantelpakjes moet dragen en keke schoentjes. En als je al die dingen nog niet doet, dan moet je er dus zo snel mogelijk voor zorgen dat je ze gaat doen! Anders wordt je voor de rest van je leven achtervolgd door baby's die over het plafond kruipen naast Al Green in een unisekstoilet. De horror.

Daarom willen we dus geen 30 worden! Maar voor eeuwig 29 1/2 blijven. Totdat we jarig zijn geweest en we merken dat het allemaal heus zo erg niet is. Dat het feestje leuk was, de wijn goed, de vrienden lief. En dat je morgen ook nog wel kunt werken aan al die doelen die je leven tot een succesvol leven schijnen te maken. Ik dacht dus dat daarmee de kous af was. Dat je die les leert op je 30e om daarna voor altijd te verinnerlijken. Age is just a number.

Maar helaas, ik leerde op Twitter dat die hele ongein gewoon weer begint met 40, en daarna nog een keertje met 50. Misschien zelfs ook wel met 60 of met 70. Maar mensen uit die leeftijdscategorie mis ik in mijn timeline. Ik hoop van harte dat die ellende je dan bespaard blijft. Dat je tegen die tijd wel door hebt dat het allemaal niet zo heel veel uit maakt hoe oud je bent en of je je nu wel of niet naar je leeftijd gedraagt. Dat Al Green je tegen die tijd met rust laat. En je gewoon mag zijn wie je bent.

Voor mezelf heb ik overigens besloten dat ik er nu per direct mee stop. Dat ik dat moeilijke gedoe bij 40 en 50 ook maar gewoon over sla. En vanaf nu overga op totale acceptatie, welke leeftijd daar an ook bij hoort. Oh zo!

(of zoals mijn moeder zou zeggen, je bent interessant op elke leeftijd, of je bent het niet!) 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten