Omdat Leo Vroman dood is, en helden niet dood mogen gaan. Maar aan de andere kant, helden gaan nooit dood, nooit echt, nooit helemaal! Hier een gedicht van zijn hand.

Het wordt wel weer tijd dat ik nieuwe dichters ga ontdekken trouwens, want nu Rutger Kopland en Leo Vroman beide niet meer onder ons zijn geloof ik dat ik nog maar weinig dichters leed die onder de levenden zijn.

Veel heden hoe

Een half petje kip,
een popotamus hip,
twee muisjes vleer,
vier hanen weer,
acht beelden voor,
zestien kijkjes door,
twee en dertig vliegjes vuur,
vier en zestig kastjes muur,
honderd acht en twintig fouten druk,
een kippetje tuk?
twee honderd zes en vijftig stokken tover,
vijf honderd twaalf tochten over,
en ongeveer
duizend minnen meer