Vetjes

Oei, zei mijn moeder, toen ze de foto's zag van de kleding die ik vorige week wel paste maar niet kocht. Zie ik daar een buikje? Ik zou dat jurkje maar niet kopen, ook straks niet, als het weer wel mag. Misschien heb ik een maatje groter nodig opperde ik. En dat beaamde ze.

Toen ik gisteren mijn zomerjurkje aan wilde doen, omdat de lente temperaturen ervoor zorgen dat ik daar heel veel zin in krijg werd het nog even bevestigd. Ik kreeg hem niet meer dicht. Sinds ik uit gegroeid ben, en in mijn geval was dat nogal snel het geval, daar ik maar 1,58 ben, is dat me nog nooit overkomen.

Zusje vond het allemaal maar onzin, ik had geen buikje, en ik was niet dik(ker). Maar mijn kledingkast zegt toch echt anders, mopperde ik. Welke maat had dat jurkje van jou dan wel niet, vraagt ze driftig. Nou uhhhh, xs zeg ik. Nu is zusje helemaal woest. Dus jij vind het erg dat je niet meer in je maatje 34 past? Ik knik van ja.

Ik ben niet gewend aan de vetjes die daar eerder nog niet zaten. En ik wil er niet aan wennen. Ik wil niet al mijn kleding nieuw moeten kopen omdat ik er niet meer in pas. Bovendien hoef ik niet zo te zijn. Ik kan weer gaan sporten, minder pizza eten, meer groenten. Minder patat en mayonaise. Meer bewegen.
Dus als jullie me zoeken, ik ben eventjes een uurtje hardlopen.

Tot later