woensdag 14 augustus 2013

Foutje?!

Gisteren was het linkshandigendag. Ik had daar nog nooit van gehoord, maar dat kan komen omdat ik zelf rechtshandig ben en verder ook niet veel linkshandigen ken. Je zou dus kunnen stellen dat ik er gewoon niet zo op let. Mijn kennis over linkshandigheid gaat niet verder dan de vooroordelen die je steeds hoort. Zoals dat ze zo creatief zijn. Dat zal ongetwijfeld niet waar zijn, zoals ook niet alle dikke mensen gezellig zijn.

Hoe dan ook, ik besloot om een briefje met links te schrijven en te delen op mijn Facebook pagina.


Omdat ik mezelf nogal grappig vond, en ook omdat het met links schrijven me eigenlijk best wel goed af ging besloot ik nog een briefje te schrijven voor op de facebook like page van Sprookjesjuf


Ik dacht er verder niet meer aan, het grapje was voorbij. Ik had weer even leuk met links geschreven.

Tot ik de volgende reactie kreeg:

"Maar spellen en grammatica hebben toch niks met linkshandig zijn te maken, juf!"

Ik kreeg daar een naar gevoel bij. Alsof iemand je wil vertellen dat je fouten maakt, maar niet wil vertellen wat die fouten dan zijn, want je noemt jezelf tenslotte juf, dus dat moet je zelf maar uitzoeken. Ik antwoorden dan ook dat ik sprookjes vertel en geen Nederlands geef. Er ontstond een discussie waarbij de mevrouw die die reactie gaf vond dat ik zorgvuldiger met mijn teksten om moest gaan. En dat dyslexie geen excuus is. Want het is beter om in goed Nederlands een verhaal te vertellen dan in slecht Nederlands.

Au, daar had ze me op mijn zwakke punt. Want natuurlijk twijfel ik voortdurend aan mezelf en mijn kunnen. Ik ben niet voor niets niet in het onderwijs gegaan. Ik wil kinderen geen verkeerde dingen aanleren. Maar het voorlezen van verhalen, teksten die al geschreven zijn, daar kan toch niet zoveel aan mis gaan? Dat ik niet weet of ik een tussen n moet schrijven bij linkshandigendag of niet wil toch niet zeggen dat ik het woord linkshandigendag daardoor niet kan uitspreken als ik het zie?

En dat ik geen leestekens gebruik in mijn briefje had wel degelijk met het links schrijven te maken. Het zou te ingewikkeld worden om en met links te schrijven in een beetje een leesbaar handschrift en dan ook nog eens komma's en punten te plaatsen. Althans ik denk dat het haar daarom te doen was bij de grammaticale fouten die ze zag. Ik weet het niet, want ze legt het niet uit. Ze wil alleen maar met een vingertje zwaaien en er niets opbouwend's aan toevoegen.

Dat vind ik jammer, want voor iemand die zoveel van taal en verhalen houd als ik. Iemand die zo graag schrijft. Iemand die die creativiteit gewoon kwijt moet, is het een zware last om dit niet foutloos te kunnen. Natuurlijk schaam ik me hier voor. En is het zeker na zo'n opmerking iedere keer weer een hele opgave om te blijven bloggen. Want ik weet dat ik fouten maak, en dat ik zelf niet in staat ben die fouten te zien. En ja dat geeft me een onmachtig gevoel, daar wordt ik verdrietig van. Maar ik besloot om me daar niet door te laten beperken. Om gewoon te gaan bloggen. En geloof me, mijn schrijven is daardoor al enorm vooruit gegaan.

Ik denk ook niet dat ik daardoor slechter ben in wat ik doe. Verhalen vertellen en die laten leven door er creatieve verwerkingsopdrachtjes aan te koppelen. Zou Hans en Grietje echt een minder leuk verhaal worden als ik het voorlees? Omdat ik weleens een tussen n mis, niet weet of iets nu met een d of een t moet of omdat ik niet weet of een woord nu aan elkaar geschreven dient te worden of niet? Zouden de snoephuisjes daardoor minder lekker smaken? Wordt ik daardoor ineens minder leuk met kinderen? Ik dacht het niet!

Gelukkig reageerde er meteen een heleboel lieve mensen die het idee zo leuk en creatief vonden. Die super lieve reacties gaven, en kennelijk wel in staat zijn door spellingfouten heen te lezen. De klaagster heeft helaas haar doel niet bereikt. De foto heeft de meeste reacties, likes en het grootste bereik gehad dat een berichtje in een jaar tijd heeft gekregen. Ook waren er ineens nieuwe mensen die Sprookjesjuf "leuk" gingen vinden. En piekten het bezoekersaantal enorm.

Waar ik gisteren dus verdrietig was om mijn eigen onvermogen ben ik vandaag vooral dankbaar voor de mensen die daar doorheen kunnen kijken.



9 opmerkingen:

  1. Gadverdamme wat kan ik balen van dat soort mensen, dyslectie is ook geen excuus maar gewoon iets waar je niets aan kan doen. Ik (als juf in opleiding zijnde) maak zelfs vaak fouten, in mijn blog maar ook voor de klas. Fouten maken is niet erg, we zijn menselijk en hiermee kan je kinderen juist iets heel belangrijks en overkoepelends leren, namelijk dat niemand perfect is en dat je dat moet accepteren van elkaar én van jezelf. Kwel jezelf hier niet mee en laat haar lekker zeuren, trouwens zelfs op de PABO zitten mensen die dyslectisch zijn maar zo graag juf of meester willen worden dat ze keihard werken om zo foutloos mogelijk te schrijven. Zo, uch, daar kan ik me dus kwaad om maken!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Waar is de like knop.

      I like Sweetdreams91!

      Verwijderen
    2. Wat een super lieve reactie Sweetdreams91!
      Ik denk ook dat daar juist mijn kracht licht. Juist omdat ik zelf niet alles prefect kan kan ik kinderen laten zien dat ook al gaat het in de klas allemaal niet zoals ze willen. Als je hard werkt dan kom je er wel. En kun je gewoon een leuke baan hebben, een huis kopen en een fijn leven hebben.

      Verwijderen
    3. @heidh seidh daar moet ik even van blozen, thanks :)
      @miss artemis ik weet zeker dat daar jouw kracht ligt! Jij weet hoe het is om tegen dingen aan te moeten boksen, hoe het is als mensen je beoordelen op je spelling en grammatica. En dat je (bijna) alles kan bereiken door heel hard te werken!

      Verwijderen
    4. Oh, en trouwens, ik wilde nog even zeggen dat ik het belangrijker vind wat je schrijft en op welke toon en manier je dat schrijft dan wanneer je in perfect Nederlands schrijft en het nergens op slaat!

      Verwijderen
  2. Mijn blogs staan ook bol van de fouten. Er is bij mij altijd iemand die op een discrete manier mij op mijn fouten wijst. En dat is prettig want het liefst schrijf ik ook foutloos. Maar me er voor schamen? Nee, dat doe ik niet. Ik ben namelijk goed in andere dingen.

    In jouw briefjes zag ik geen fout. Had ook niet geweten dat er een "n" tussen moest.

    De andere kant is dat de dame in kwestie misschien wel een kutdag had en jij in dit geval het gemakkelijke slachtoffer waar ze zich op af kon reageren. Of wellicht is ze zo ontzettend streng voor zichzelf, op het neurotische af, dat ze dezelfde perfectie van andere verwacht. In dat geval een persoonlijkheid om medelijden mee te hebben, want jij legt dit, hopelijk, naast je neer, terwijl zij gevangen zit in haar kooi van zelfopgeworpen regels en wetten. Ze is net zozeer vervelend voor haar omgeving danwel voor zichzelf.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Daar heb je gelijk in Elisabeth. Het kan inderdaad zo zijn dat ze even haar dag niet had. Of haar week, of haar jaar.

      Ik ben dit morgen weer vergeten, het lijkt me zeker lastiger om die mevrouw te zijn, die kennelijk deze manier van communiceren nodig heeft. Ik hoop dat ze zich daar dan op zijn minst beter door voelt.

      Mensen die me op fouten wijzen en zeggen wat die fouten zijn zijn meer dan welkom. Want ik leer graag van mijn fouten.

      Deze mevrouw probeerde mij er van te overtuigen dat ik in andere dingen ook niet goed kan zijn, want ik maak spelfouten. Ik hoor natuurlijk beter te weten!

      Verwijderen
  3. Je hebt het toch gedaan, en geprobeerd!
    Top!
    Moet je eens proberen te knippen met links,...
    Een van mijn dochterds is linkshandig en daar moest ik aparte scharen voor kopen!
    Trouwens Ik vind NIETS verkeerds aan je briefje , knap gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen