Toen ik 20 was las ik in een van die gratis krantjes dat oxfam novib opzoek was naar vrijwilligers voor op de festivals. Meteen heb ik mezelf en mijn toenmalige vriendin aangemeld als vrijwilliger. En zo kwam ik voor het eerst op Lowlands. Mijn eerste grote festival was het niet. Want mijn moeder had me inmiddels mee genomen naar het Wave & Gothic Treffen in Leipzig. Maar ik bleef maar dromen over Lowlands. Want dat was in mijn dromen het "echte" werk. Dat het WGT ongeveer drie keer zo groot is als Lowlands had ik toen nog niet door. Ik wilde een Lowlander worden, en alle facetten van dat leven leren kennen. Van backstage komen (want vrijwilliger) tot bekertjes verzamelen voor muntjes. Van veel te vroeg opstaan tot veel te laat gaan slapen. Van regenlaarzen tot zonnebrillen. Van dansen in de Lima tot chillen op de heuvel bij Alpha.
In de afgelopen jaren deed ik al die dingen. Er was echter een ding dat ik nooit deed. Een modderslide!
Nooit tot afgelopen Zwarte Cross. (inmiddels weet ik dat het niet zoveel uitmaakt op welk festival je wat doet, life is just a festival!, a state of mind)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten