Opgelucht

Ik ben zo ontzettend opgelucht. Want even was ik bang dat ik overwerkt was, of misschien zelfs wel een burn-out heb. Zo ontzettend moe ben ik. En het maakt niet uit hoe veel ik slaap, ik blijf moe. Ik was zo bang dat ik mezelf voorbij gerend was (zonder te groeten in het voorbijgaan). Ik maakte de stomste fouten, struikelde ineens over stoeptegels, was kribbig waar ik anders geduldig was, had paniek aanvallen, dingen die heel logisch zijn vond ik ineens helemaal niet logisch meer, ik haalde woorden door elkaar zonder dat ik er erg in had en als mijn omgeving me er dan op wees dat ik iets raars gezegd had was ik me van geen kwaad bewust, ik bleef maar hoesten, ben op de meest vreemde momenten ineens ontzettend duizelig, heb migraine en ga zo maar door en ga zo maar door.

Zag mezelf al maanden thuis zitten. Iets waar ik niet goed in ben en helemaal geen zin in heb. Maar gelukkig wees bloedonderzoek anders uit. Ik heb een te weinig aan vitamine b. En dat heeft een 1 op 1 verband met alle hierboven genoemde klachten.

Dus bye bye neerslachtigheid en energielevel dat constant in het rood staat. En hallo oude ik, die ik die wel tegen een stootje kon! Die ik die ondanks alles zo ontzettend veel plezier uit haar werk haalde altijd. Die ik, die ik weer ga worden als mijn b levels weer op orde zijn!