Ik heb met je gedanst.....

Toen ik 17 was liep ik stage bij het plaatselijke jongerenwerk. Na een maand besloten ze te gaan reorganiseren, en voor meisjes was er geen plek meer. Ik mocht nog wel iets in het kinderwerk doen, maar daar paste ik voor. Ik had me in mijn hoofd gehaald dat ik met jongeren ging werken en met kinderen gaan werken voelde als een degradatie. Met veel moeite en wat hulp van mijn stagebegeleider die het ook heel stom vond dat ik weg moest wist ik een plekje te vinden bij het jongerenwerk een paar dorpen verderop. Het was daar stukken minder leuk, maar ik hoefde tenminste niet met kinderen te werken.

Er waren meer mensen die het heel stom vonden dat ik weg moest bij het jongerenwerk, een meisje met zoveel talenten laat je toch niet zomaar gaan? Om hun schuldgevoel af te kopen mocht ik met de programmeur van het plaatselijke popfestival mee naar het Noorderslag festival om daar nieuwe bandjes te gaan spotten voor dat festival. De programmeur had zijn zinnen vooral gezet op Kirsten. Een slim marketing dingetje, zet een chick met blond haar en strakke tieten in een fleurig roze hemdje op de cover van je cd die je the Chicksinger noemt, en het good old boy's netwerk der festivalprogrammeurs willen je wel boeken. Daarna kun je dan in ieder interview gaan klagen hoe vervelend het is dat je alleen maar gezien word als een lekker wijf, want je kunt heus ook wel iets. Haar liedjes klonken alsof ze geschreven waren toen ze 14 was, en haar grootste hit was een liedje over internetdaten, want dat was ook een opkomend dingetje, dat internet. Die zomer was Kirsten overal, dus ook bij ons. Die deal hadden we in ieder geval al binnen.

De meeste artiesten kende ik niet.Het gerucht ging dat Anouk de popprijs zou gaan winnen, maar Krezip was ook in zijn geheel aanwezig terwijl alleen Jaqueline een liedje zou gaan zingen met haar stoere rapper vriendje I.M. Dus er was ook nog een kans dat die het zouden gaan worden. De programmeur hoopte op de laatste, ik op de eerste! Kennelijk hoopte ik net iets harder, Anouk won. Verder hadden we een tactiek afgesproken waarbij we gezamenlijk zoveel mogelijk bandjes zouden zien door steeds op te splitsen en alleen samen te komen als we het idee hadden dat iets buiten gewoon goed was. Zoals Floris en Johan.

Omdat ik een meisje was en ik nog zwaar in de kast zat werd democratisch besloten dat ik de boybands als 16down zou doen. En hij alles met hete chicks mocht doen. Ik verdwaal nogal snel en was zeker toen nog heel erg verlegen. Dus stelde ik me ontzettend cool en zelfverzekerd op om maar niet door de mand te vallen. Nee hoor, ik vond het helemaal niet erg om de halve avond alleen door te brengen, ben je mal, ik was een vrouw van de wereld! Mijn tikkeltje alternatieve uiterlijk met kanten handschoentjes en schattig bolhoedje versterkte die houding voor zover mogelijk. Ik ben cool, ik kan dit, dit is helemaal niet eng, hield ik mezelf bij iedere stap die ik zette voor. Om mezelf vervolgens heel erg klein te voelen en zo ongezien mogelijk op te gaan in de massa, ergens achterin de zaal. De boyband deed wat een boyband doet. Het publiek reageerde zoals het hoort te reageren. En ik begon voorzichtig te dansen. De mevrouw die naast me stond kreeg de dans kriebels ook te pakken en samen danste we verder. Ik vond haar ontzettend mooi, en geneerde me een beetje dat ik zo met haar stond te dansen. Stel je voor dat ze zou weten dat ik lesbisch was. (in die tijd vond ik mezelf nog heel lesbisch)

Terwijl ik daar zo stond te dansen kwam de programmeur aan, we hadden namelijk bij dit concert afgesproken om elkaar te meeten. Hij tikte me op mijn schouder en fluisterde in mijn oor, uhhhh Laura, weet je met wie je staat te dansen? Ik schudde van nee. Dat mijn lieve is nu Ellen ten Damme, aangenaam. Mijn ogen werden groot als schoteltjes, ik wilde me bijna verontschuldigen voor mijn brutaliteit, maar bedacht me toen dat zij begonnen was. Met een rood hoofd liep ik weg, dus zo zag Ellen er van dichtbij uit. Net een gewoon mens!