Ambivert

Ik heb mezelf altijd een rare combinatie gevonden van introverte en extraverte eigenschappen.
Want ja ik hou van feestjes, ik sta als eerste op de dansvloer om er als laatst weer af te komen. En kennelijk ben ik makkelijk aanspreekbaar want ik zit niet snel zonder gesprekspartner hoewel dat niet ligt aan mijn vaardigheden een gesprekje met iemand aan te knopen. Een gesprekje beginnen met een wild vreemde vind ik namelijk dood eng. Dan zit ik veel te veel in mijn hoofd, kan ik niets leuks bedenken om te zeggen of denk ik alleen maar dat die wild vreemde vast niet op mij zit te wachten.
Maar zodra iemand een gesprekje aanknoopt ben ik een dankbare gesprekspartner, en zeker wel in staat een leuk gesprek met iemand te hebben. Als ik een rol heb die mij duidelijk is, en die voor degene die ik aanspreek ook duidelijk is vind ik dat aanspreken van mensen ineens een stuk minder eng.
Dus sta ik als BSO, PSZ en TSO juf voor groepen en ga ik gesprekjes aan met ouders over hoe het gegaan is. In het begin, toen ik nog niet helemaal wist wat ik wel en niet moest vertellen of hoe ouders zouden reageren, vond ik dat overigens ook eng.

En op die BSO was het me wel opgevallen dat ik met de extraverte kinderen gezellig sta te dansen en te springen, terwijl ik ook degene ben die met een introvert kind even een boekje ga lezen om het op die manier aandacht te geven. Ik heb heel wat kinderen uit hun schulp zijn kruipen omdat ik ze stapje voor stapje het vertrouwen gaf dat dat kon. Maar nooit bedacht ik dat dat ligt aan mijn vermogen beide kanten die kinderen kunnen hebben te herkennen en te erkennen.

Als Sprookjesjuf vind ik het heerlijk om mijn verhalen te vertellen voor een groep, maar als ik daarna in de kantine sta met andere "artiesten" of juffen en meesters voel ik me ineens heel klein worden. Ik weet dat ik die mensen moet overtuigen van de kracht van de Sprookjesjuf, en dat dat niet kan door stilletjes in een hoekje weg te kruipen, maar eigenlijk doe ik dat wel het liefst in dat soort onoverzichtelijke situaties. Ik weet mezelf dan net iets zelfverzekerder op te stellen dan dat ik ben. Maar dat kost me moeite.

Als ik voor Oxfam Novib mensen mag aanspreken om op de foto te gaan voor het goede doel op Parkpop of op Lowlands met een megafoon mag roepen dat het echt wel een goed idee is om je afval in een afvalzak te gooien ben ik helemaal in mijn element. Zet mij achter een bar neer en ik dans en straal. laat mij kaartjes verkopen aan de deur van je feest en ik  heb zat leuke gesprekken. Geef mij een rol, een taak en ik ben extravert tot op het bot. Maar laat mij aan mijn lot over en ik word verlegen en weet mezelf niet zo goed een houding te geven. Wat in sommig gevallen vrij onhandig is als je wel met een roze pruik, een groene jas, een rade baret of een gothic jurk al dan niet met stippen loopt rond te stampen. Want ik hou van rare uiterlijkheden. Ik voel me fijn met paars haar en een pattycoat. En als ik op een podium mag stralen in een toneelstuk zie je mij op mijn gelukkigst.

Als ik met mensen afspreek in een café zorg ik dat ik precies op tijd ben of net iets te laat. Want ergens alleen zitten en dan zo overduidelijk aan het wachten zijn vind ik dan weer eng. Terwijl alleen een broodje eten bij de v&d geen probleem is. Of alleen een kopje thee drinken in een café waar ik heel vaak kom ook geen probleem is.

Bij de vereniging waar ik lid van was en in het bestuur zat zagen mensen mij als de kern van het feestje, de gangmaker. En ik organiseerde vrolijk bandjes avonden, vond het heerlijk bandjes te zoeken en te boeken. Kon uren met ze mailen over muziek. Maar als ik ze dan in het echt moest ontvangen vond ik dat weer eng en liet ik dat liever over aan mijn vriendinnetje. Terwijl ik op een popfestival een paar jaar eerder met veel plezier de artiestenopvang deed. En gewerkt heb als (kinder) animator op diverse campings, bungalowparken en in een hotel.

Ik hou van mijn vrienden om me heen, maar kan ook goed alleen zijn!!!

Het lijken tegenstellingen en een rare mengelmoes van eigenschappen, maar dat blijkt het niet te zijn. Er is gewoon een naam voor, ambivert. Ik ben Ambivert. En er zijn veel meer mensen zoals ik. Die in de ene situatie extravert zijn om in de volgende situatie als introvert persoon het allemaal maar een beetje op zich af laten komen. Ben ik toch weer een beetje minder speciaal dan ik dacht ;).