Als de gitarist en ik in het Vondelpark hangen bedenken we dat het wel leuk is om af te spreken met een vriend van hem die net in Amsterdam is komen wonen. De vriend heeft nog geen tijd want die heeft net een kussengevecht op de dam. Ik gok iets met een flashmob. Maar als hij daar mee klaar is heeft hij nog wel even tijd iets met ons te drinken, voordat hij nieuwe mensen gaat leren kennen. Bedenkelijk kijken we elkaar aan. Kun je tegenwoordig van te voren bepalen dat je nieuwe mensen gaat leren kennen? Is dat niets iets dat zomaar spontaan gebeurd?
De vriend legt ons uit dat het een website is. Als je lid bent van die site kun je op duizenden activiteiten intekenen met als doel nieuwe mensen te leren kennen. Eigenlijk is het enige dat je hoeft te doen open te staan voor nieuwe mensen. Onze nieuwsgierigheid is gewekt en we vragen de vriend een zo gedetailleerd mogelijk verslag te geven van zijn bevindingen. “Waarom gaan jullie niet mee, dan kun je zelf zien wat het is”, vraagt de vriend die overduidelijk geen zin heeft in gedetailleerde verslaggeving. Stel je voor dat je dan net dat enne belangrijke detail vergeet? Of dat hij op hele andere dingen let dan wij? Nee, het is maar het beste als we zelf op verkenning uit gaan.
En dus zitten we even later aan een tafeltje in een restaurant, want dat was de activiteit van vandaag. Ik kijk de tafel rond. Dus deze mensen moet ik leren kennen. Zou ik aan het eind van de avond overhoord worden? Om te kijken of ik wel goed genoeg heb opgelet? Voor de zekerheid probeer ik mijn buurman te leren kennen. Hij doet iets als it’er. Voor de rest komt er niet veel uit. Ik probeer mijn andere buurman te leren kennen. Die doet iets agrarisch. Ik hou van agrarisch. Ik heb zelf op een agrarische school gezeten en sommige van mijn vrienden zitten nog steeds in die branche. Het is dus een onderwerp waar ik best wel over mee kan praten. De organisatrice doet haar best mij te leren kennen, maar als ik niet uit Amsterdam blijk te komen maar uit die andere grote stad is haar interesse snel over. Ik wil de vegetariërs aan de overkant van de tafel wel leren kennen. Maar ze zitten zo ver weg, en de muziek staat zo hard dat ik er niet toe kom. De vrouwen links van me zou ik ook best willen leren kennen, maar ze zijn zo druk met elkaar bezig dat ze niet eens opmerken dat ik er ook ben. Dus zit ik opgesloten tussen mijn buurmannen, de gitarist en de vriend die net in Amsterdam is komen wonen. Maar die ken ik al, dus dat lijkt me niet de bedoeling van de avond.
Als het eten op is word er nog gestapt. Wij gaan niet meer mee. Ik voelde me al niet zo lekker en mijn buikpijn begon nu goed door te zetten. Nieuwe mensen heb ik niet leren kennen, ik heb er hoogstens aan mogen snuffelen. Namen ben ik alweer vergeten, zoals zij mij waarschijnlijk ook alweer vergeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten